Κάποιος φοιτητής της Θεολογίας, πνευματικό τέκνο του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, είχε πάει ένα πρωΐ να τον δει στο σπίτι του. Περιμένοντας εκεί, παρακολούθησε μία τηλεφωνική συζήτηση του Γέροντα με κάποιον Καθηγητή Πανεπιστημίου. Ο φοιτητής κατάπληκτος, «κομπλεξαρισμένος» από την ευφυΐα και τις γνώσεις του Γέροντά του, του λέει μετά το τέλος της συνδιαλέξεως:
«Γέροντα, σκέπτομαι μήπως πρέπει να αλλάξω Πνευματικό, διότι δεν είμαι άξιος εγώ, ένα απλοϊκό παιδί, να έχω Πνευματικό κάποιον άνθρωπο σαν εσάς».
Τότε ο Γέροντας συγκινημένος και σχεδόν δακρυσμένος, σηκώνεται επάνω και του δίνει ένα ελαφρό πατρικό ράπισμα λέγοντάς του:
«Παιδί μου, μην το ξαναπείς αυτό!
Τουναντίον, εγώ αναρωτιέμαι αν είμαι άξιος να έχω πνευματικά παιδιά σαν εσάς. Σου λέω δε, ενώπιον του Εσταυρωμένου, ότι εκεί που έχω έναν από εσάς, δεν έχω δέκα Καθηγητές Πανεπιστημίου!»!!!
Πηγή: «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ»
