Κάποια φορά, ένα πνευματικοπαίδι του π. Επιφανίου, ευρήκε στα σκαλοπάτια της εισόδου της πολυκατοικίας που έμεναν, ένα χιλιάρικο.
Σκέφθηκε να το πάει στη θεία-Αλεξάνδρα, μήπως εγνώριζε ποιός το έχασε.
Όταν την ενημέρωσε σχετικά, εκείνη του είπε:
«Φέρ’ το εδώ παιδί μου, είναι του...».
Και ο ευρών την ερώτησε:
«Στο είπε θεία μου ότι αυτός το έχασε;».
Και η θεία-Αλεξάνδρα του απάντησε:
«Γιατί παιδί μου; Μήπως αυτός γνωρίζει, πόσα χρήματα έχει στην τσέπη του…;;;
Χυμένο γάλα είναι παιδάκι μου… Άστο˙ θα του το δώσω, μη τυχόν και του λείψει…».
Η θεία εγνώριζε καλά ότι, ο άνθρωπος που έχασε το χιλιάρικο, ήταν απρόσεκτος και δεν εφρόντιζε γιά τα πράγματά του.
Γιά όλους εφρόντιζε και όλους τους σκεπτόταν η καλή μας θεία!!
Πόσα Τής οφείλουμε και τί να ανταποδώσουμε στην μνήμη της!!
Πηγή: «Γερόντισσα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, μια ζωή γεμάτη αυταπάρνηση και αυτοθυσία». Σελ. 30