«Κάποιος νέος ευσυνείδητος, είχε συνεταιρισθή με ένα μεγαλέμπορο, με τον οποίον συνειργάζοντο αρμονικά. Κρατούσε, όμως, ελάχιστα χρήματα κρυφά από τον συνεταίρον του, μη τυχόν και κατά τον ισολογισμόν ευρεθή ελλιπής…
Όταν εξομολογήθηκε στον πνευματικό του, δεν του εφανέρωσε την παράβασι αυτήν, και αυτό έκανε τον νέον, ανήσυχο...
Φίλος του, που του εμπιστεύθηκε το συμβάν, τον παρακίνησε να εξομολογηθή στον Άγιο Παναγή Μπασιά. Ο νέος εδέχθη και πήγαν μαζί. Ο φίλος πλησιάζει τον Άγιο Παναγή και του ομιλεί διά τον νέον, ότι δηλαδή, θέλει να εξομολογηθή. Ο Άγιος, ως διορατικός πνευματικός, πριν ακόμη ακούση την εξομολόγησι του νέου, λέει:
“Η εξομολόγησις πρέπει να είναι ειλικρινής, και να μην αποκρύπτεται τίποτε!
Τα χρήματα είναι διά τας χρείας…”!!
Ο νέος που παρακολουθούσε την συνομιλία, άκουσε τα λόγια του Αγίου πνευματικού, και τότε κατανόησε την αιτία της ταραχής του. Αμέσως, εξομολογήθηκε καθαρά στον Άγιο Παναγή, και μετά εφανέρωσε στον συνεταίρο του την εκτροπή, και έτσι ειρήνευσε!»!!!
“Η εξομολόγησις πρέπει να είναι ειλικρινής, και να μην αποκρύπτεται τίποτε!
Τα χρήματα είναι διά τας χρείας…”!!
Ο νέος που παρακολουθούσε την συνομιλία, άκουσε τα λόγια του Αγίου πνευματικού, και τότε κατανόησε την αιτία της ταραχής του. Αμέσως, εξομολογήθηκε καθαρά στον Άγιο Παναγή, και μετά εφανέρωσε στον συνεταίρο του την εκτροπή, και έτσι ειρήνευσε!»!!!
