Ένας μοναχός σε κάποιο Κοινόβιο ήταν αμελής στα πνευματικά…
Έπεσε βαρειά άρρωστος και ήλθε η ώρα του να απέλθη εις την άλλη ζωή.
Ο Ηγούμενος και όλοι οι αδελφοί του Κοινοβίου επήγαν κοντά του, γιά να προσευχηθούν και να του δώσουν θάρρος, στις τελευταίες του στιγμές. Επαρατήρησαν όμως έκπληκτοι, πως ο αδελφός αντίκρυζε τον θάνατο με μεγάλη αταραξία και ψυχική γαλήνη.
«Παιδί μου», του είπε τότε ο Ηγούμενος, «όλοι εδώ γνωρίζομε, πως δεν ήσουν και τόσο επιμελής στα καθήκοντά σου. Πώς λοιπόν, αναχωρείς, με τόσο θάρρος, προς την άλλη Ζωή;».
«Πήγαινε ειρηνικά στο αιώνιο ταξίδι σου, παιδί μου», του είπε ικανοποιημένος ο Ηγούμενος! «Εκατώρθωσες, χωρίς κόπο να σωθής!»!!!