<<Ερώτησε κάποιος αδελφός τον αββά Αγάθωνα:
«Πάτερ, ποιά αρετή της ασκητικής ζωής έχει μεγαλύτερο κόπο;».
Και απήντησε ο αββάς εις τον αδελφό:
«Συγχώρεσέ με, νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος μεγαλύτερος κόπος από την προσευχή προς τον Θεόν!
Όποιον τρόπο ασκήσεως και αν εφαρμόση ο άνθρωπος, μένοντας καρτερικά σ’ αυτόν, θα εύρη ανάπαυσι. Ενώ γιά την προσευχή, μέχρι την τελευταία μας αναπνοή, χρειάζεται αγώνας... Επειδή πάντοτε, όταν θέλη ο άνθρωπος να προσευχηθή, επιδίωξι των δαιμόνων είναι να τον εμποδίσουν, διότι γνωρίζουν καλά ότι, τίποτε άλλο δεν τους ανακόπτει, παρά μόνο η προσευχή!
Και γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλος αγώνας ως το τέλος!»!!!
Γεροντικόν.
