<<Μετά την πτώσι, έδωσε ο Θεός την αφορμή εις τον Αδάμ να μετανοήση και να ελεηθή, όμως ο Αδάμ παρέμεινε στην υπερηφάνειά του και την αμετανοησία του.
Διότι είπε ο Θεός εις τον Αδάμ:
«Αδάμ που είσαι;»
Δεν του είπε :
«Από ποιά δόξα ξέπεσες και σε ποιά χάλια κατήντησες;».
Και πάλι τον ερωτάει:
«Γιατί αμάρτησες, γιατί παρέβηκες την Εντολή Μου;», δίνοντάς του την ευκαιρία, μόνο και μόνο να πή: «Συγχώρησέ με!».
Αλλά αντί να ζητήση συγχώρησι, λέει ο Αδάμ εις τον Κύριο:
«Η γυναίκα που μου έδωσες… Η γυναίκα μου, με ξεγέλασε…», σαν να ήθελε να πή: «Η συμφορά που μου φόρτωσες στο κεφάλι μου…».
Πάει ο Θεός εις την Εύα και της λέει:
«Γιατί δεν τήρησες την Εντολή Μου;», σαν να ήθελε να της πή:
«Πες τουλάχιστον εσύ: “Συγχώρησέ με”, γιά να ταπεινωθή η ψυχή σου και να εύρη έλεος».
Και η Εύα, αντί να ζητήση συγχώρησι, απαντά εις τον Κύριο, λέγοντας:
«Το φίδι με εξαπάτησε», σαν να ήθελε να πή:
«Αν αμάρτησε αυτός, εγώ τί πταίω;».
Τί κάνετε ταλαίπωροι;
Βάλτε μία μετάνοια…
Αναγνωρίστε το λάθος σας…
Λυπηθήτε την γύμνιά σας...
Όμως κανένας τους δεν αξιώθηκε να κατηγορήση τον εαυτόν του...
Κανένας τους δεν ευρέθηκε να έχη λίγη ταπείνωσι...>>!!!
Αββάς Δωρόθεος (6ος αιώνας)!!
