«ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ; ΑΥΤΟΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΦΡΟΥΡΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ…» ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ!!!

          Ένας Φλαμανδός βουλευτής, ο Dries Van Langenhove, κράτησε στα χέρια του  την Ελληνική σημαία κατά τη διάρκεια μιάς φλογερής ομιλίας του στο κοινοβούλιο του Βελγίου. Ομιλία με την οποία κατακεραύνωσε τον νυν και τους πρώην πρωθυπουργούς του Βελγίου, επειδή επέτρεψαν και επιτρέπουν στην   Τουρκία να εκβιάζει την Ευρώπη με απειλές για την προώθηση εκατομμυρίων μεταναστών στην Δύση.

«Κύριε Πρωθυπουργέ, αν  έδινα τα κλειδιά του σπιτιού μου σε έναν διαρρήκτη και στην συνέχεια τον πλήρωνα να μην διαρρήξει το σπίτι μου, θα λέγατε ότι είμαι τρελός…» είπε ο Dries Van Langenhove.

Ο ΔΙΗΝΕΚΗΣ ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!

«Τό εὒξασθαι, ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς ἀγῶνος χρήζει»!!!

Όσιος Αγάθων (4^oς-5^oς αιών μ.Χ.).

«Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΑΒΑΛΛΕΙ»!!!

ΕΣΚΑΣΕ ΜΥΤΗ ΚΑΙ Η… ΓΙΑΓΙΑ…!

ΑΣ… ΤΡΕΜΗ, ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ…

 Αντί να κοιτάζει, πως θα μαζέψει τις επανειλημμένες γκάφες και τους ευτελισμούς της στα τηλεοπτικά κανάλια, τώρα μάλιστα που εβδομηντάρησε, αποφάσισε επιθετικά και αδιάντροπα να τα βάλει με τον Θεό και τα Μυστήρια Του, και να ειρωνευθή αναίσχυντα τον Λαό και τα πιστεύματά του…

Πρόκειται, για την γνωστή και μη εξαιρετέα εκφωνήτρια ειδήσεων και δημοσιογράφο του τηλεοπτικού σταθμού της ΕΡΤ, που, σε προχθεσινή συζήτησή της γιά το εάν πρέπει ή δεν πρέπει οι πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί να μεταλαμβάνουν των Αχράντων Μυστηρίων λόγω της «φοβερής» (…!) επιδημίας του Κορονοϊού, αντί να κατευθύνει αμερόληπτα το πάνελ, με αφάνταστα ειρωνικό τρόπο και άκαιρες παρεμβάσεις, γελοιοποιούσε το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας…

«ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ… ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ»!!

Κάποτε, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, καθώς περιδιάβαινε την Αθήνα, βρέθηκε μπροστά σ' ένα Εκκλησάκι. Στην πόρτα της Εκκλησίας καθόταν ένας ηλικιωμένος Ιερέας και «τραβούσε» το κομποσχοίνι του. Είχε καλή μορφή και ο Παπαδιαμάντης, που τον απασχολούσε κάποιο πρόβλημα, θέλησε να εξομολογηθή. Ο Ιερέας τον άκουσε γιά αρκετή ώρα, χωρίς να τον διακόψει, και στο τέλος του είπε:

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΝΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ!!!

«ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ, ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΑΒΩΡ»!!!

«Οφείλουμε οπωσδήποτε να ανεβούμε στο Θαβώρ!!

Πρέπει, όμως, να ενθυμούμεθα ότι, ο δρόμος προς το Θαβώρ είναι ένας και μοναδικός.

Μέσω του Γολγοθά και του Σταυρού!!

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει »!!!

Στάρετς Βαρσανούφιος (1845-1913)

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΟΣ ΒΙΚΕΝΤΙ ΜΑΛΑΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΕΚΟΥ.

Η ζωή του π. Βικεντίου φάνηκε ήδη από την αρχή της πως ήταν ευλογημένη από τον Θεό. Στα χίλια οκτακόσια ενενήντα τέσσερα, οι γονείς του και τα τρία τους παιδιά απαρνήθηκαν τον κόσμο και όλα τα γήΐνα και πήγαν να υπηρετήσουν τον Χριστό. Ο γιός έφυγε μαζί με τον πατέρα του για το Άγιον Όρος και, αφού έμεινε εκεί δόκιμος γιά δέκα χρόνια πλάϊ σε έμπειρους Μοναχούς, γύρισε πίσω στη χώρα του και εγκαταστάθηκε στη μονή Σέκου.

Το 1912, ενδύθηκε το Μοναχικό σχήμα και τρία χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε Ιερέας. Όμως, δεν είναι εύκολο να μιλήσει κανείς γιά τον βίο του ως Μοναχού και γιά τις δοκιμασίες στις οποίες υποβλήθηκε. 0 Ιερομόναχος Βικέντιος εκδηλώθηκε από την αρχή της μετάνοιάς του αδυσώπητος προς τον εαυτό του με νηστεία συνεχή, προσευχή αδιάκοπη και αγρυπνία κάθε βράδυ.

ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΣ ΤΑΣ ΘΛΙΨΕΙΣ

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ!!

«Η ταπείνωση συνδυασμένη με την ευλογημένη σκληραγωγία, καθιστούν ελεύθερο τον άνθρωπο από την αμαρτία.

Αυτό συμβαίνει διότι, η ταπείνωση αφαιρεί τα πάθη της ψυχής και η σκληραγωγία νεκρώνει τα πάθη του σώματος»

Όσιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος.

ΟΛΑ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.

«ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ»!!!

        Ευχόμεθα, εκ μέσης καρδίας, να διέλθωμε το ευλογημένον αυτό στάδιον, όπως η Αγία Μητέρα μας Εκκλησία ορίζει.

ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ.

ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ...

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ.

Ο αείμνηστος αγαπούσε πολύ το πράσινο και καθώς τα πεύκα ήταν σχεδόν άγνωστα στο νησί της Πάτμου, οι απλοϊκές γυναίκες όταν τα πρωτοείδαν φυτεμένα από εκείνον τα είπαν «Αμφιλοχιακά»!! Έκανε πρασιές πεύκων και από το φυτώριό του εφύτευε νέες ρίζες ο ίδιος και έδιδε και στους άλλους να φυτεύουν, συχνά μάλιστα τους υποχρέωνε στην εξομολόγησή των να φυτεύουν 2-5 πεύκα για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες των (σοφή σκέψη σοφού πατρός!). 'Έτσι παρουσίασε λίγο πράσινο το κατάξερο νησί που τόσο αγαπούσε ο Άγιος Πατέρας.

«Όποιος φυτεύει δένδρο φυτεύει ελπίδα, φυτεύει ειρήνη, φυτεύει αγάπη και έχει τις ευλογίες του Θεού», έλεγε πάντα στον κύκλο του. Αυτό το αναγνωρίζει η Αγνή Ρουσοπούλου που γράφει στην εφημερίδα «Το Βήμα», της 8-10-1975:

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΑΣ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΜΩΥΣΗ!!!

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΙΜΙΟΣ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ!!

Ήταν μόλις δέκα χρονών παιδί ο Ανδρέας, αλλά είχε γνωρίσει κιόλας τις στενοχώριες της ζωής. Στα τέσσερά του είχε χάσει τη μανούλα του και πριν λίγο καιρό και τον πατέρα του. Έτσι ο Ανδρέας, με τον μικρό του αδελφό, τον Νώτη, έμειναν ορφανά στους πέντε δρόμους. Καλά που βρέθηκε η θεία τους η Σταυρούλα, η αδελφή της μάνας τους, και τα περιμάζεψε. Φτωχή όμως κι αυτή, εργάτρια σ' ένα ταπητουργείο, πού να χορτάσει ψωμί τα ορφανά!

Μιά ημέρα ο Ανδρέας, που ήταν παιδί πολύ στοχαστικό, είπε στην θεία του ότι, θα σταματήσει το σχολείο γιά να δουλέψει. «Ποιός θα σε πάρει στην δουλειά του μιά στάλα παιδί;», αναρωτήθηκε η θεία. Μα ο Ανδρέας επέμενε και έγινε… έμπορος. Πουλούσε σπίρτα στον δρόμο, στα καφενεία, όπου βρισκόταν. Μιά μέρα πλησίασε έναν κύριο, την ώρα που έβγαινε από ένα μεγάλο κατάστημα. «Πάρτε, κύριε, ένα κουτάκι σπίρτα» , του είπε ευγενικά. Ο κύριος γύρισε και είδε το παιδί με συμπόνoια. Δεν έμοιαζε με τα χαμίνια του δρόμου. Έψαξε γιά ψιλά αλλά δεν βρήκε. Στο πορτοφόλι του είχε μόνο κατοστάρικα. «Δώστε μου, κύριε, το κατοστάρικο κι εγώ θα βρω να το χαλάσω. Θα τρέξω γρήγορα και θα σας φέρω τα ρέστα», είπε ο Ανδρέας.

Η ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ!!!

«Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ… ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ»!!

ΟΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ…

Δυστυχώς, όσο περνούν τα χρόνια, αντί να ωριμάζουμε πνευματικά, μέρα με την μέρα, αποδεικνύουμε ότι, είμεθα τελείως ανώριμοι…

Αυτό, βέβαια, είναι το φυσικό αποτέλεσμα της υλιστικής καθημερινότητας, την οποία καθιερώσαμε ως τρόπο ζωής, τις τελευταίες μεταπολεμικές δεκαετίες…

Πώς να μην ευρισκόμεθα σε μιά διαρκή αβεβαιότητα, όταν η «ζωή» μας επιλέξαμε να κινείται, συστηματικά και μόνιμα, ΜΟΝΟ, από την βιολογική μας γέννηση μέχρι το βιολογικό μας τέλος;;;

Οι γονείς, οι παππούδες μας και όλες οι παρελθούσες γενεές, παρ’ ότι δεν είχαν τα μέσα και τις ανέσεις τις δικές μας, αισθανόντουσαν αμεριμνησία και ασφάλεια, πιστεύοντας ακράδαντα στον Θεόν και αφήνοντας στα Παντοδύναμα Χέρια Του, ολόκληρη την ύπαρξη και την επίγεια πορεία τους!!

Και να σκεφθούμε ότι, τα προβλήματα από βαρύτατα νοσήματα, επιδημίες και πανδημίες ήταν συχνότατα τότε, διότι, κυριολεκτικά θανατηφόρες και αθεράπευτες ασθένειες πολύ-πολύ μεταδοτικές, εθέριζαν χωριά και πολιτείες σε λίγα εικοσιτετράωρα όπως για παράδειγμα, η πανούκλα, η φυματίωση, η ελονοσία και τόσες άλλες…

ΜΟΝΑΔΙΚΟ VIDEO-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ!!!

Ιδιαίτερη και μοναδική ευλογία η παρούσα βιντεοσκόπηση, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον αείμνηστο πλέον Γεώργιο Μπουτσουρή, ο οποίος εκοιμήθη πρόσφατα εις το Άγιον Όρος, ως Mοναχός Εφραίμ!!

«ΚΥΡΙΕ ΧΑΡΙΣΕ ΜΟΥ»!!!

«Κύριε, χάρισέ μου μιά καρδιά, που να διαλογίζεται μόνο τα μεγαλεία Σου!! 

Χάρισέ μου μιά διάνοια, που να αγαπά μόνο Εσένα!! 

Χάρισέ μου μνήμη, που να αναπολεί μόνο τις ευεργεσίες Σου!! 

Χάρισέ μου νου, που μόνο στα αιώνια αγαθά Σου να είναι προσκολλημένος!! 

Χάρισέ μου γνώμη σταθερή, που να Σε ακολουθεί πάντοτε με ολοκληρωτική αφοσίωση!!»

ιερός Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.).

    

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ ΕΛΙΕ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΣΙΧΑΣΤΡΙΑ.

Ο Γαλακτίων Έλιε, γεννήθηκε στο χωριό Πιπιρίγκ. Εγκατέλειψε τον κόσμο από νεαρή ηλικία και έγινε δόκιμος μοναχός στους κόλπους της κοινότητας της Σιχάστρια. Δεν ήταν κανένας μεγάλος λόγιος, αλλά είχε πολλή πίστη. Όταν ο Έλιε πήγαινε στην Εκκλησία γιά να προσευχηθή και να διαβάσει τον Λόγο του Θεού, έπεφτε στα γόνατα και είχε δάκρυα στα μάτια. Κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που πέρασε στο Μοναστήρι, ο μοναχός Γαλακτίων δεν είχε παρά ένα διακόνημα: Να φυλάει τα πρόβατα, έργο ευλογημένο, μοναχικό και ειρηνικό, που έκανε την ψυχή του βοσκού, να ξεχειλίζει από ταπείνωση και τον κρατούσε σε πνευματικό σύνδεσμο με τον Θεό και τη φύση τριγύρω.

Και γι' αυτόν τον λόγο, ο σεβαστός Έλιε ήταν ήρεμος, γαλήνιος, πλούσιος σε υπομονή και σε αγάπη. Αγαπούσε κυρίως την Εκκλησία του Σωτήρος Ιησού Χριστού και πρώτα και κύρια την ανάγνωση του Ψαλτηρίου μέσα στην μοναξιά. Ο μοναχός είχε αγαπήσει τα πρόβατα των βοσκοτόπων, τα όρη τα υψηλά, τα πουλιά του δάσους και τα λουλούδια των αγρών.

«ΣΥΓΧΩΡΗΣΟΝ, ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ, ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ»!!!

Ο ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΗΣ ΜΑΣ, Η ΚΑΘΑΡΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!!!

«Ό,τι και αν πράττωμε, με έργα ή με λόγια, να έχωμε μάρτυρα γνήσιο την συνείδησή μας ότι αυτό, είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού»!!

Οσίου Εφραίμ του Σύρου (305-373 μ.Χ.).
«Έργα», Γ’,σ.272.

«ΗΤΟΙΜΑΣΘΗΝ ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΤΑΡΑΧΘΗΝ» (ΨΑΛΜ. 118, 60) !!!

ΑΛΑΛΟΣ ΚΑΘ’ ΥΠΑΚΟΗΝ!!!

Ένας νέος, ευγενής και πλούσιος, θέλησε ν' ακολουθήσει την ερημική ζωή. Έψαξε και βρήκε τον πιο αυστηρό Γέροντα στην έρημο και του ζήτησε να τον δεχθή στην υποταγή του.

«Θα μένεις σ' εκείνο το κελλί και δεν θα μιλάς σε κανέναν», του υπέδειξε ο Γέροντας.

Πέντε ολόκληρα χρόνια αγωνιζόταν ο νέος στο κελλί και λέξι δεν έβγαζε από το στόμα του. Οι άλλοι αδελφοί, βλέποντας την υπομονή του, τον σέβονταν και τον τιμούσαν. Μιά μέρα τον φώναξε ο Γέροντάς του και του είπε αυστηρά: «Βλέπω πως, όχι μόνο δεν ωφελείσαι, παραμένοντας εδώ, μα κινδυνεύεις να χάσεις την ψυχή σου από τους επαίνους των αδελφών. Θα πας στην Αίγυπτο, να μείνεις σε Κοινόβιο».

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΜΗ ΙΔΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΣΑΝΤΕΣ» (ΙΩΑΝΝ. 20,29)!!!

ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ.

«Η ανάγνωση που πραγματοποιείται μέσα στην πνευματική ησυχία (εννοείται, από λογισμούς και βιοτικές μέριμνες), βοηθά αφάνταστα στην καθαρή προσευχή!! 

Αντίστοιχα και η καθαρή προσευχή βοηθά στην ανάγνωση των πνευματικών κειμένων, όταν κάποιος προσπαθεί να συγκεντρώνει τον νου του σ’ αυτά που λέγει το στόμα του»!!

«Φιλοκαλία», Γ’, σ.83.

Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!

Ο ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ.

Δύο χιλιόμετρα από το μοναστήρι της Σιχάστρια βρίσκεται ένα μικρό ξέφωτο που έχει ονομασθή: «Ξέφωτο του Ιωάννη του ερημίτη». Στο κέντρο αυτού του ξέφωτου, ξεχωρίζει ένα κελί καμωμένο από ξύλινους κορμούς, μερικά οπωροφόρα δένδρα, βραγιές με λαχανικά και με λουλούδια. Όχι πολύ μακριά, κελαρύζει το νερό μιας πηγής, ανάμεσα σε οξιές αιωνόβιες, μέσα στην ειρήνη της σιωπής.

Αυτό είναι το κελί του πατρός Ιωάννη, από το μοναστήρι της Σιχάστρια, που το έφτιαξε μόνος του. Εκεί επέρασε τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο σεβαστός Πατέρας, είχε παντρευθή και είχε αποκτήσει και παιδιά. Αργότερα, από την αγάπη του προς τον Χριστό, αποτραβήχθηκε στο μοναστήρι στο άνθος της ηλικίας του και τελικά έγινε ένας μοναχός με οξυδέρκεια. Για πολλές δεκαετίες υποτάχθηκε στους κανόνες της Κοινοβιακής ζωής, χωρίς όμως να παραμελεί και τον προσωπικό κανόνα μετανοίας. Επίσης, ποτέ δεν έλλειψε από την ακολουθία του Μεσονυκτικού και όταν λόγω υπακοής ευρισκόταν έξω από το μοναστήρι ή σε ταξίδι, απομονωνόταν και διάβαζε τους αίνους.

«Την ώρα που όλα τα πλάσματα υμνούν τον Κύριο», έλεγε ο π. Ιωάννης, «πώς μπορώ εγώ ο πτωχός αμαρτωλός να κοιμάμαι ή να σιωπώ;».

Νο 6/6 - ΒΙΓΛΑ - ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Η ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΗ ΜΟΝΑΧΗ ΙΣΙΔΩΡΑ.

Στα μέρη μας γίνεται πολύς λόγος για τη Μητέρα Ισιδώρα την Αναχωρήτρια. Έζησε μόνη της σαρανταένα χρόνια μέσα στα αιώνια δάση των ορέων της Σίχλα, υπομένοντας τις σκληρές δοκιμασίες της αναχωρητικής ζωής. Εγκατέλειψε το μοναστήρι της Αγάπιας πριν από το 1900 και ήλθε και εγκαταστάθηκε κάτω από τα απότομα βράχια, που ονομάζονται: «Ο βράχος του Κορόϊ».

Εκεί η Μητέρα Ισιδώρα έφτιαξε ένα μικρό καλυβάκι με κορμούς ελάτου και έζησε, με προσευχές και νηστείες, για πολλά χρόνια. Προσευχόταν συνεχώς, διάβαζε κάθε μέρα το Ψαλτήρι, έκανε χίλιες μετάνοιες και απήγγειλε (ή έλεγε φωναχτά) την ευχή του Ιησού κάνοντας το σημείο του Σταυρού. Το βράδυ έτρωγε ξερό ψωμί με βραστές πατάτες, μανιτάρια και φρούτα που μάζευε από το δάσος. Μετά ξανάρχιζε την προσευχή μέχρι τα μεσάνυκτα. Η Μητέρα Ισιδώρα είχε επίσης μιά σανιδούλα ξύλινη, ένα μικρό σφυράκι και μιά καμπανούλα με τα οποία σήμαινε πάντα για τον όρθρο, τον ακάθιστο και τον εσπερινό. Τη σανιδούλα και τη καμπανούλα τα είχε πάντα κρεμασμένα στα κλαδιά ενός ελάτου ή ενός βράχου.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΠΟ!!!

ΑΠΑΘΕΙΑ.

Ο πατήρ Άνθιμος πατρίδα είχε την Σόφια της Βουλγαρίας, όπου και εφημέρευε ως έγγαμος Ιερεύς σε μιά ενορία. Μετά τον θάνατο της πρεσβυτέρας του, γύρω στα 1841, πήγε στο Περιβόλι της Παναγίας. Η πρώτη του μετάνοια ήταν η Ιερά Μονή της Σίμωνος Πέτρας, όπου εκάρη Μοναχός. Μετά, όμως, όταν άρχισε να «κάνει» τον διά Χριστόν σαλό και να κρύβει τον εσωτερικό του πλούτο, είχε μετατρέψει σε Μονή της μετάνοιας, όλον τον Άθωνα, γιατί συνέχεια γύριζε και άλλοτε έμενε σε σπηλιές, άλλοτε σε κουφάλες δένδρων. Κατά καιρούς εμφανιζόταν στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος (το Ρωσσικό), γιατί εκεί καταλάβαινε γλωσσικά τις Ακολουθίες. Έμενε εκεί λίγες ημέρες και μετά εξαφανιζόταν πάλι στον Άθωνα, τελείως μόνος του, δύο ή τρείς μήνες!!

Μία από τις μεγάλες του αρετές ήταν και το χάρισμα που είχε στο θέμα της νηστείας. Μπορούσε να νηστεύει πολλές ημέρες. Κάποτε είχε πάει εξαντλημένος στον Άγιο Παντελεήμονα, πριν την νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Ο Διακονητής του ετοίμασε να φάει. Ο Γέροντας άρχισε να τρώει, ενώ ο διακονητής μπαινοέβγαινε, τον κοίταζε και τον κατέκρινε: «Πώς μπορεί και τρώει τόσο πολύ!»

Νο 5/6 - ΒΙΓΛΑ - ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΟΥ.

Οι παλαιοί Πατέρες της μονής της Σιχάστρια διηγούνται την παρακάτω θαυμαστή ιστορία:

Κατά το έτος χίλια εννιακόσια τριάντα, οι αδελφοί της μονής έβοσκαν τα πρόβατά τους μέσα στα ξέφωτα του βουνού από την πλευρά του μικρού μοναστηριού της Σίχλα, όταν ξαφνικά ένας απ' αυτούς ανακάλυψε ένα μικρό κελάκι κρυμμένο ανάμεσα στα βράχια:

«Ευλογείτε, Πάτερ μου!», είπε ο μοναχός χτυπώντας την πόρτα, αλλά κανείς δεν του αποκρίθηκε. Σπρώχνοντας απαλά, άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα σε μια στενή σπηλιά μαυρισμένη από τον καπνό της φωτιάς και είδε, κατάχαμα, ένα κρεβάτι από κλαδιά ελάτου και στο κέντρο, πάνω σ' ένα τραπέζι, δύο προσευχητάρια δίπλα στα οποία υπήρχε ένα φύλλο χαρτιού όπου μπορούσε κανείς να διαβάσει: «Εδώ μέσα κατοικεί το δυστυχισμένο ζώο Δ.Σ.».

«Αν ξέραμε πού θα μπορούσαμε να συναντήσουμε αυτόν τον Πατέρα», είπαν μεταξύ τους οι αδελφοί, «θα του φέρναμε λίγο φαγητό από τη στάνη μας, για να προσεύχεται για μας».

ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΔΕΧΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ!!!

ΚΛΕΑΝΘΗΣ Ο ΦΙΛΟΜΑΘΗΣ.

Ζούσε, στους αρχαίους χρόνους στην Αθήνα ένας νέος, ονομαζόμενος Κλεάνθης, ο οποίος ήταν πολύ φτωχός. Ούτε γονείς είχε, ούτε συγγενείς, ούτε κάποιο περιουσιακό στοιχείο.

Εκείνη την εποχή ζούσε στην Αθήνα και ένας περίφημος διδάσκαλος, ονόματι Ζήνων. Ο Κλεάνθης άκουσε γι’ αυτόν πολλά και καλά λόγια και επιθυμούσε διακαώς να γίνει μαθητής του. Πώς όμως, αφού δεν είχε καθόλου χρήματα και έπρεπε να εργάζεται γιά να κερδίζει τον επιούσιον και να πληρώνει και τα δίδακτρα;

Η κατάσταση αυτή πολύ τον εστενοχωρούσε. Ήθελε οπωσδήποτε να σπουδάσει. Ήταν ένα όνειρο, που είχε από πολύ μικρός. Κι έτσι, μιά ημέρα, αποφάσισε ότι θα μπορούσε να εργάζεται τη νύκτα και να παρακολουθή μαθήματα την ήμερα. Συμφώνησε, λοιπόν, με έναν κηπουρό να αντλεί τη νύκτα νερό γιά τον κήπο του καί με μιά γηραιά γυναίκα να της αλέθη το σιτάρι. Αυτό καί έγινε. Τη νύκτα εργαζόταν, κέρδιζε λίγα χρήματα και την ημέρα σπούδαζε στον Ζήνωνα.

«ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ… ΘΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΗΣΕΙ… ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ»!!!

Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΟ ΞΕΦΩΤΟ ΚΙ ΟΙ ΑΝΑΧΩΡΗΤΕΣ ΤΗΣ.

Το μονοπάτι που οδηγεί από το μοναστήρι της Σιχάστριας στο μοναστήρι της Αγάπιας διασχίζει μια ορεινή τοποθεσία, όχι τόσο πυκνόφυτη, που ονομάζεται μέχρι τις μέρες μας: «Η τράπεζα στο ξέφωτο». Και ιδού ο λόγος αυτής της ονομασίας...

Σ’ αυτή εδώ την τοποθεσία πέρασαν μέσα από τις δοκιμασίες του ασκητικού βίου, για πολλούς αιώνες και μέχρι το τέλος του 1890, πολυάριθμοι έμπειροι αναχωρητές. Προέρχονταν από τα κοντινά μοναστήρια της περιοχής, όπως του Νεάμτς, του Σέκου, της Σιχάστρια και ζούσαν μέχρι τον θάνατό τους, κάτω από την πνευματική καθοδήγηση ενός διακριτικού Πνευματικού.

Ποιά ακριβώς ήταν τα έργα αυτών των ερημιτών που είχαν φύγει μακριά από τον κόσμο, παραμένει μέχρι σήμερα λίγο-πολύ άγνωστο. Καθένας απ' αυτούς είχε το κελί του, όσο το δυνατόν πιο μικρό και απομακρυσμένο από των άλλων. Στο κέντρο του ξέφωτου ήταν το κελί του Πνευματικού, μια ξύλινη μικρή εκκλησούλα, μερικά οπωροφόρα δένδρα και ανάμεσά τους μια σειρά από μακρόστενα τραπέζια.

Η ΓΝΗΣΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗΣ.

ΛΑΜΠΡΟΣ, O ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΑΣ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΙΣΡΑΗΛ.

Με τις βαλίτσες γεμάτες αγάπη, αγωνία, ενθουσιασμό και πολλές εκπλήξεις, οι «24 ΩΡΕΣ» του ALPHA Κύπρου, ταξίδεψαν στο Ισραήλ για να συναντήσουν τον μικρό Λάμπρο, το 9χρονο Κυπριόπουλο που δίνει έναν μεγάλο αγώνα σε μια ξένη χώρα από την πρώτη μέρα της ζωής του.

ΔΙΠΛΗ ΕΝΤΟΛΗ, ΔΙΠΛΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ!!!

«Τὰ τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ· τοῦτο

γάρ ἐστι δίκαιον. Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα,

ἥτις ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη ἐν ἐπαγγελίᾳ, ἵνα εὖ σοι γένηται

καὶ ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ οἱ πατέρες μὴ

παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἀλλ᾿ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν

παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου»

Εφ. 6,1-5