“Μία φορά, εκαθάριζα εντός του Ιερού της Εκκλησίας του Αγίου Δαυΐδ και μπαίνει ξαφνικά μέσα, ο Γέροντας Ιάκωβος ο Τσαλίκης. Στέκεται μπροστά στην εικόνα του Αγίου Δαυΐδ, χωρίς να έχει αντιληφθή ότι εγώ ευρίσκομαι εντός του Ιερού και αρχίζει να μιλάει στον Άγιο, να του διαβάζει ένα γράμμα και να του λέει γιά κάποιον ασθενή, ζητώντας Του να πάει να τον κάνει καλά! Ομιλούσε στον Άγιο, γεμάτος συγκίνηση, θαυμασμό και παρρησία, λες και ο Άγιος Δαυΐδ ήταν δίπλα του. Ακούγοντάς τον, εντυπωσιάσθηκα, και ξαφνικά μου πέφτει το φαράσι που εκρατούσα, από τα χέρια...
«Ποιός είναι μέσα;», ερώτησε ξαφνιασμένος ο Γέροντας. «Γέροντα, εγώ είμαι…», του λέω.
«Ιλαρίωνά μου, έχεις ώρα εδώ και άκουσες αυτά που έλεγα; Mην με παρεξηγήσεις, έχω πάρει κάτι χάπια γιά την καρδιά και είμαι ζαλισμένος», απαντάει ο Γέροντας.
Φυσικά, η αντίδραση του αυτή, είχε σκοπό να κρύψει την παρρησία που είχε η προσευχή του, προς τον Άγιο Δαυΐδ.
Και συμπλήρωσε ο Γέροντας: «Πάτερ, μην πεις τίποτε σε κανέναν, τί άκουσες και τί είδες, μην μας κοροϊδέψουν»!
«Να είναι ευλογημένο, Γέροντα», του απάντησα.
Το απόγευμα, με βλέπει στην κουζίνα, που μαγείρευα, γιατί είχα το διακόνημα του μάγειρα και ήμουν βοηθός του π. Κυρίλλου, και μου λέει διακριτικά:
«Ιλαρίωνά μου, χίλια συγγνώμη που σου είπα ψέματα το πρωΐ στην Εκκλησία. Δεν είχα ζαλάδα, ούτε χάπια πήρα, απλά ήθελα να κρύψω την επικοινωνία που έχω με τον Άγιο, μήπως πέσω σε κενοδοξία και χαθώ... Ό,τι θέλω, έτσι το ζητώ από τον Άγιο, και μου το δίνει»!!”.
«Ποιός είναι μέσα;», ερώτησε ξαφνιασμένος ο Γέροντας. «Γέροντα, εγώ είμαι…», του λέω.
«Ιλαρίωνά μου, έχεις ώρα εδώ και άκουσες αυτά που έλεγα; Mην με παρεξηγήσεις, έχω πάρει κάτι χάπια γιά την καρδιά και είμαι ζαλισμένος», απαντάει ο Γέροντας.
Φυσικά, η αντίδραση του αυτή, είχε σκοπό να κρύψει την παρρησία που είχε η προσευχή του, προς τον Άγιο Δαυΐδ.
Και συμπλήρωσε ο Γέροντας: «Πάτερ, μην πεις τίποτε σε κανέναν, τί άκουσες και τί είδες, μην μας κοροϊδέψουν»!
«Να είναι ευλογημένο, Γέροντα», του απάντησα.
Το απόγευμα, με βλέπει στην κουζίνα, που μαγείρευα, γιατί είχα το διακόνημα του μάγειρα και ήμουν βοηθός του π. Κυρίλλου, και μου λέει διακριτικά:
«Ιλαρίωνά μου, χίλια συγγνώμη που σου είπα ψέματα το πρωΐ στην Εκκλησία. Δεν είχα ζαλάδα, ούτε χάπια πήρα, απλά ήθελα να κρύψω την επικοινωνία που έχω με τον Άγιο, μήπως πέσω σε κενοδοξία και χαθώ... Ό,τι θέλω, έτσι το ζητώ από τον Άγιο, και μου το δίνει»!!”.
Από τις διηγήσεις του π.Ιλαρίωνα.
