Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2022

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΝ ΘΑΥΜΑ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟΝ ΤΗΣ ΘΗΒΑΪΔΟΣ!!

Ένας γέροντας, Νικόλαος το όνομα του, εμόναζε στην Ιερά Μονή του αββά Πέτρου, κοντά στον Ιορδάνη. Αυτός, μας αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία:

<<Κάποτε, εμένα και άλλους δύο αδελφούς, μας έστειλαν οι πατέρες,  στη Θηβαΐδα γιά διακονία. Καθώς διερχόμεθα την έρημο, εχάσαμε τον δρόμο και περιπλανώμεθα πέρα-δώθε. Ξοδέψαμε, λοιπόν, το νερό και γιά ημέρες δεν ευρίσκαμε άλλο. Οι δυνάμεις μας άρχισαν τότε να μας εγκαταλείπουν, από τη δίψα και τον καύσωνα. Μη μπορώντας να συνεχίσωμε το βάδισμα, ευρήκαμε κάτι στεγνούς θάμνους και εκεί “αφεθήκαμε”, ο καθένας όπου ευρήκε σκιά, περιμένοντας πιά να πεθάνωμε από τη δίψα.

Γιά μία στιγμή ανακάθισα και προσευχόμενος  έπεσα σε έκσταση. Βλέπω τότε, μία κολυμβήθρα γεμάτη νερό, ξεχειλισμένη... Ήταν και δύο άνδρες πάνω στο χείλος της κολυμβήθρας και έπαιρναν νερό με ένα ξύλινο κύπελο. Άρχισα τότε να παρακαλώ τον ένα λέγοντας:

«Δείξε μου αγάπη, αδελφέ, και δώσε μου λίγο νερό. Πάω να σβήσω...».

Εκείνος όμως δεν ήθελε να μου δώσει.

Τότε, του λέει ο άλλος:

«Δώσε του λιγάκι νεράκι».

Και ο πρώτος αποκρίνεται:

«Να μην του δώσωμε, γιατί είναι ράθυμος και δεν κάνει τις εργασίες που πρέπει, και αμελεί γιά την σωτηρία του».

Απαντάει, τότε, ο δεύτερος:

«Ότι είναι ράθυμος, σίγουρα ναι… Είναι ράθυμος. Όμως τώρα είναι ξένος, και  σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πρέπει να προσφέρωμε και σ’ αυτόν και στους άλλους το ζωογόνο νεράκι».

Έτσι μου έδωσαν νερό και πρόσφεραν και στους άλλους αδελφούς.

Ήπιαμε, από αυτό το θαυμάσιο νερό, και αντέξαμε άλλες τρείς ημέρες δρόμο, χωρίς νερό! Τελικά, εφθάσαμε σε μέρος κατοικημένο>>!!

 

Από το Γεροντικό του Σινά.