Ένας άπιστος κύριος και ένας ευσεβής κληρικός που ταξίδευαν με το ίδιο πλοίο, ευρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι, την ώρα του φαγητού. Ενώ τους σερβίριζαν ένα καλομαγειρεμένο ψάρι, ο κύριος αυτός, κοίταξε τον κληρικό και του είπε:
«Με τί ασχολείσθε κύριε;».
«Καθώς βλέπεις, αγαπητέ μου, είμαι στην υπηρεσία του Κυρίου!», απάντησε ο κληρικός.
«Μάλιστα… Και ασφαλώς θα κάνετε και κηρύγματα…», είπε πάλι ο κύριος.
«Βέβαια!», απάντησε ο κληρικός.
«Και φαντάζομαι ότι μελετάτε συχνά αυτό το “παλαιό βιβλίο” (συνέχισε ειρωνικά ο κύριος, δείχνοντας το Ευαγγέλιο), και είμαι σίγουρος ότι, ευρίσκετε μέσα και πράγματα που δεν τα καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι;».
«Ναι, πράγματι, μελετώ την Αγία Γραφή και κάποιες φορές ευρίσκω σημεία που δεν τα κατανοώ».
«Και δεν μου λέτε, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, τί κάνετε;», ερώτησε αυτή την φορά, σαρκαστικά πλέον, ο άπιστος κύριος.
Και η απάντηση του διακριτικού κληρικού ήταν άμεση και αποστομωτική:
«Απλούστατα, αγαπητέ μου, κάνω κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή, με το ψάρι. Εάν βρω κάποιο "κόκκαλο" (δηλαδή, κάποιο δύσκολο σημείο στην Αγία Γραφή), το παραμερίζω και εξακολουθώ να απολαμβάνω το υπόλοιπο εύγευστο περιεχόμενο, αφήνοντας μερικούς ανόητους, να επιμένουν να ασχολούνται με τα "κόκκαλα", με αποτέλεσμα να πνιγούν στο τέλος…»!!