<<Οι παρέες, πολύ επηρεάζουν τα παιδιά!
Εγώ, όταν ήμουν μικρός, είχα μέσα στη φύση μου την αγάπη. Κάποτε, ένας αδελφός μου, σκότωσε ένα πουλάκι και εγώ στενοχωρήθηκα πολύ και τον μάλωσα. Πήρα μετά το πουλάκι και το έθαψα με κλάματα.
Εκείνο το διάστημα έκανα παρέα με παιδιά της ηλικίας μου. Πηγαίναμε στο δάσος, προσευχόμασταν, διαβάζαμε Συναξάρια, νηστεύαμε! Μετά, οι μητέρες τους άρχισαν να μην τα αφήνουν να έρχωνται μαζί μου. «Μην κάνετε παρέα με αυτόν», τους έλεγαν... Οπότε με άφησαν και ένοιωθα μόνος…
Με κορόϊδευαν κιόλας: «Καλόγερο από εδώ», με έλεγαν, «καλόγερο από εκεί», μου είχαν κάνει την ζωή μαρτύριο... Έφθασα κάποτε σε σημείο, που δεν μπορούσα να ανθέξω την κοροϊδία.
Τότε, είπα και εγώ: «Θα πάω με τα μεγαλύτερα παιδιά και θα υποκρίνωμαι».
Άρχισα λοιπόν να κάνω παρέα με μεγαλύτερα παιδιά. Πήρα λάστιχα και έκανα σφεντόνα. Πρώτα έβαζα δήθεν σημάδι μόνο, με την σφεντόνα. Ύστερα πήρα σκάγια και είχα γίνει ο καλλίτερος σκοπευτής. Μία φορά, μόλις σκότωσα ένα πουλάκι και το είδα σκοτωμένο, συνήλθα. Πέταξα και τα λάστιχα, και τα σκάγια. «Εσύ έκλαιγες», είπα, «όταν ο αδελφός σου σκότωσε ένα πουλάκι και τον μάλωσες, που το σκότωσε και τώρα πού έφθασες (εσύ)…; Σκοτώνεις πουλιά και σιγά-σιγά θα φθάσης να σκοτώνεις και ζώα…». Πράγματι, αν συνέχιζα έτσι, θα προχωρούσα στο να κυνηγώ ζώα...
Βλέπετε πού μπορεί να φθάσει κανείς, αν δεν προσέξη και παρασυρθή από κακές παρέες...
Ενώ, οι καλές συντροφιές πολύ βοηθούν!!
Ο Θεός γέμισε τους ανθρώπους με διάφορα χαρίσματα!
Ο άνθρωπος, όπως βλέπει την διαστροφή των άλλων, έτσι μπορεί να δει και την αρετή τους και να την μιμηθή!>>!!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
