<<Η Εκκλησία, εν τη επιθυμία Της να μην αποθνήσκουν αβάπτιστα τα νήπια και ν’ αγιάζωνται οι άνθρωποι από του λίκνου των, προβαίνει εις νηπιοβαπτισμόν. Οι Χιλιασταί κατακρίνουν τον νηπιοβαπτισμόν, επειδή εις την περίπτωσιν των νηπίων δεν προηγείται κατήχησις και πίστις, ως απαιτούν προκειμένου περί βαπτίσματος διάφορα Χωρία, όπως:
Μαρκ.(ΙΣΤ΄15-16΄)!!! Πράξεων (Η΄35-37΄)!!!
Αλλά τοιαύτα Χωρία αναφέρονται εις ωρίμους ανθρώπους, διά την βάπτισιν των οποίων ασφαλώς απαιτείται προηγουμένη κατήχησις και πίστις.
Προκειμένου όμως περί των νηπίων, η Εκκλησία μεριμνά περί αυτών πνευματικώς όπως η φιλόστοργος μήτηρ μεριμνά περί αυτών υλικώς, χωρίς αυτά να δύνανται να κρίνουν και ν’ αποφασίζουν διά την διατροφήν των, την φαρμακευτικήν περίθαλψίν των κ.λπ.. Οι γονείς έχουν εξουσίαν επί των τέκνων. Και προ ακόμη του βαπτίσματος τα τέκνα μετέχουν αγιασμού τινος λόγω των πιστών γονέων των.
«Ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί· ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστι, νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν» ( Α΄Κορινθ. Z’14΄)!!!
Ο δε Τίμιος Πρόδρομος Ιωάννης επλήσθη Πνεύματος Αγίου, ενώ ακόμη ήτο εις την κοιλίαν της μητρός Του: "Καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ" (Λουκ. Α΄15΄)!!!.
Γονείς, ανάδοχος και ποιμένες της Εκκλησίας αναλαμβάνουν την ευθύνην τής εκ των υστέρων κατηχήσεως τού εις νηπιακήν ηλικίαν βαπτισθέντος. Και αυτός ο βαπτισθείς (νήπιον) δύναται εκ των υστέρων αφ΄ εαυτού να ερευνήση τα του Χριστιανισμού. Και αν τυχόν δεν επιθυμή να είνε Χριστιανός, δύναται ν’ αρνηθή το βάπτισμά του.
Υπέρ του νηπιοβαπτισμού συνηγορούν και άλλα χωρία της Αγίας Γραφής:
«Περιετμήθητε περιτομῇ ἀχειροποιήτῳ ἐν τῇ ἀπεκδύσει τοῦ σώματος τῶν ἁμαρτιῶν τῆς σαρκός, ἐν τῇ περιτομῇ τοῦ Χριστοῦ, συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι» (Κολ. Β΄11-12΄)!!!
Η περιτομή της Παλαιάς Διαθήκης ήτο τύπος του βαπτίσματος, το οποίον είνε περιτομή «αχειροποίητος», πνευματική. Η περιτομή εκείνη εyίνετο την ογδόην ημέραν από της γεννήσεως του παιδίου.
«Καὶ παιδίον ὀκτὼ ἡμερῶν περιτμηθήσεται ὑμῖν» (Γένεσις ΙΖ΄12΄)!!!
Διατί η νέα περιτομή, το βάπτισμα, δεν θα έπρεπε να γίνεται εις νηπιακήν ηλικίαν;
«Τότε προσηνέχθη αὐτῷ παιδία, ἵνα ἐπιθῇ αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς, ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν» (Ματθ. ΙΘ’13-15’)!!!
"Γονείς εφερον τα μικρά τέκνα των προς τον Χριστόν, διά να εγγίση αυτά και να μεταδώση εις αυτά ευλογίαν. Αλλά οι μαθηταί ημπόδιζον τους γονείς να φέρουν τα μικρά τέκνα των προς τον Χριστόν. Ο δε Χριστός ηγανάκτησε διά την τοιαύτην συμπεριφοράν των μαθητών και είπεν εις αυτούς:
Αφήσατε τα παιδία να έρχωνται προς Εμέ και μη εμποδίζετε αυτά. Διότι η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει εις πρόσωπα, τα οποία ομοιάζουν με τα παιδία. Και όχι απλώς ήγγισεν ο Χριστός τα παιδία, αλλ’ ενηγκαλίσθη αυτά, και ηυλόγει αυτά εξ όλης της Καρδίας Του, με όλην την Αγάπην και Στοργήν Του, Επιθέτων τας Χείρας Του επ΄ αυτών"!
Ο Χριστός, λοιπόν, θέλει να έρχωνται τα παιδία προς Αυτόν, διότι εις αυτά και εις όσους ομοιάζουν προς αυτά ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά πώς τα παιδία δύνανται να έρχωνται προς τον Χριστόν και να εισέρχωνται εις την Βασιλείαν του Θεού άνευ βαπτίσματος;
Ο Χριστός είπεν εις τον Νικόδημον:
«Ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ιωάνν. Γ΄5΄)!!!
Το βάπτισμα είνε προϋπόθεσις της εισόδου εις την Βασιλείαν του Θεού. Και συνεπώς όσοι καταδικάζουν τον νηπιοβαπτισμόν, εμποδίζουν τα παιδία από τον Χριστόν και την Βασιλείαν του Θεού, συμπεριφέρονται όπως οι μαθηταί προ της Πεντηκοστής και προκαλούν την αγανάκτησιν του Χριστού!
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. KH΄19-20΄)!!!
Το «μαθητεύω» ενταύθα δεν σημαίνει «διδάσκω», όπως εσφαλμένως νομίζεται. Η έννοια της διδασκαλίας περιέχεται εις την μετοχήν «διδάσκοντες». Το «μαθητεύω» ενταύθα, όπως και εν (Πράξ. ΙΔ΄21΄) σημαίνει «κάνω μαθητήν» εν τη εννοία του «κάνω Χριστιανόν, εκχριστιανίζω». Συνεπώς, το ρήμα «μαθητεύσατε», σημαίνει «εκχριστιανίσατε». Με ποίον δε τρόπον γίνεται η εκχριστιάνισις, φανερώνουν αι δύο τροπικαί μετοχαί «βαπτίζοντες», «διδάσκοντες». Προκαλεί δε απορίαν το ότι προηγείται το «βαπτίζοντες», ενώ κανονικώς έπρεπε να προηγήται το «διδάσκοντες» και ν’ ακολουθή το «βαπτίζοντες». Το φαινόμενον εξηγείται εκ του ότι, ο Χριστός αποβλέπει πρώτον εις τα παιδία, τα νήπια, και έπειτα εις τους μεγάλους. Τα νήπια βαπτίζονται (και όταν μεγαλώνουν κατηχούνται), οι μεγάλοι διδάσκονται (και εν συνεχεία βαπτίζονται).
«Ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκος αὐτῆς (της Λυδίας)» (Πράξ. ΙΣΤ΄15΄)!!!
«Ἐβαπτίσθη αὐτὸς (δεσμοφύλαξ) καὶ οἱ αὐτοῦ πάντες παραχρῆμα» (Πράξ. ΙΣΤ΄33΄)!!!
«Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον» (Α' Κορινθ. Α΄16΄)!!!
Εις τας βαπτίσεις των οικογενειών της Λυδίας, του δεσμοφύλακος και του Στεφανά είνε πιθανώτατον ότι, περιελαμβάνοντο και βαπτίσεις μικρών παιδίων>>!!!
Πηγή: «Αντιχιλιαστικόν Εγχειρίδιον», Νικ.Σωτηρόπουλου. Σελ.:187-190.
