«Αυτοί που διακονούν αρρώστους, αναπήρους κ.λπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν και αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται!
Κάποτε, μία γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της πολύ θαυμαστά! Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή ήταν μιά απλή γυναίκα!
«Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που κάνουν τη δουλειά τους με το φως του ηλίου, από το πρωΐ μέχρι το βράδυ, χωρίς να κοιτάξουν καν τον ήλιο, χωρίς να αισθανθούν τον ήλιο, χωρίς να σκεφθούν, ούτε με μία σκέψη τον ήλιο;;;
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που περνούν τη ζωή τους με το Φως, την Δύναμη και τη Βοήθεια του Θεού, χωρίς να κοιτάξουν καν τον Θεόν, χωρίς να σκεφθούν, ούτε με μία σκέψη τον Θεόν;;;
Και ο ήλιος σιωπά χωρίς θυμό και συνεχίζει να φέγγει ασταμάτητα!
Το 1140, ο Βασιλιάς Conrad της Γερμανίας, αποφάσισε να εισβάλλει σε μία πόλη της Βαυαρίας, το Weinsberg. Ο ηγεμόνας της πόλεως, ο δούκας Welf, συγκέντρωσε τους άντρες του και στην αρχή κατάφερε να αποκρούσει τις επιθέσεις του Βασιλιά. Τελικά, όμως, μετά από επίμονες επιθέσεις, το Weinsberg έπεσε στα χέρια του Βασιλιά Conrad.
Εξωργισμένος, από την ηρωϊκή αντίσταση που συνάντησε, ο Conrad, αποφάσισε να καταστρέψει το Weinsberg και να θανατώσει τους υπερασπιστές του. Ωστόσο, άλλαξε απόφαση μετά από διαπραγματεύσεις. Σύμφωνα με το λατινικό χρονικό Chronica regia Coloniensis (συντάχθηκε τη δεκαετία του 1170), δόθηκε το προνόμιο, μόνο στις γυναίκες της Πόλης, να φύγουν με ό,τι μπορούσαν να κουβαλήσουν.
Στις αρχές της μοναχικής του ζωής, ο αββάς Ευπρέπιος επισκέφθηκε κάποιον διακριτικό και σοφό Γέροντα και του είπε:
«Αββά, πες μου κάποιον λόγο, γιά το πώς θα μπορέσω να σωθώ».
Και εκείνος του απάντησε:
1.Μπορούμε να πούμε ότι, η κατοικία και η ανάπαυσις
του Αγίου Πνεύματος είναι η ταπεινοφροσύνη, η αγάπη, η πραότητα και όλες οι
άλλες Εντολές του Χριστού μας! Εκείνος που θέλει να φθάσει μέσω όλων αυτών των
αρετών, στην τελειότητα, ας κάνει σύντροφό του την προσευχή! Μέσω της
προσευχής, αποκτά όλες τις αρετές, αλλά και την μητέρα τους, που είναι η
ταπεινοφροσύνη! Ο ταπεινός δεν πέφτει ποτέ! Πού, δηλαδή, να πέσει εκείνος
που έχει τον εαυτό του κάτω από όλους;; Ώστε η υψηλοφροσύνη είναι μεγάλη
κατάπτωση, ενώ αντίθετα μεγάλη εξύψωση και μεγάλο αξίωμα είναι η ταπεινοφροσύνη!
«Βλέπεις έναν άνθρωπο υπερήφανο, εγωϊστή, κακεντρεχή και φθονερό, να γίνεται πράος και ταπεινός, επιεικής και υποχωρητικός, γενναιόδωρος προς όλους, να απαρνείται τον εαυτόν του, προς χάριν της δόξας του Θεού και της ωφελείας του πλησίον του;;
Αυτό είναι έργο της Χάριτος του Θεού!
Βλέπεις έναν άπιστο να γίνεται πιστός και να τηρεί με ζήλο τις εντολές του Ευαγγελίου;;
Η αλλοίωσί του αυτή οφείλεται, στην Χάρι του Θεού!
Βλέπεις ένα φιλάργυρο άνθρωπο, άπληστο, άδικο, σκληρόκαρδο προς τους πτωχούς, να αλλάζει ξαφνικά και να γίνεται ανιδιοτελής, δίκαιος, γενναιόδωρος, στοργικός;;
<<Η μητέρα μου, έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν, αλλά είχε μιά αρχοντιά! Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, γιά να μην με στενοχωρήσει! Εμένα, όμως, αυτή η συμπεριφορά, μου ράγιζε την καρδιά!
«Κοίταξε», έλεγα μέσα μου, «εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει»!
Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω!
Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;
Ήταν δύο φίλοι που βαδίζανε μαζί στον ίδιο δρόμο, όταν ξαφνικά παρουσιάσθηκε μπροστά τους μία αρκούδα. Τότε, ο ένας από αυτούς, πρόφθασε να σκαρφαλώσει σε κάποιο δένδρο και κρύφθηκε εκεί. Όσο γιά τον άλλον, ακριβώς τη στιγμή που κινδύνευε να τον αρπάξει η αρκούδα, αυτός σωριάσθηκε κάτω στο έδαφος και υποκρινόταν τον πεθαμένο.
Η αρκούδα, λοιπόν, έφερε κοντά του την μουσούδα της και τον οσφραινόταν γύρω-γύρω· ο ανθρωπάκος, όμως, κρατούσε την ανάσα του. Φημολογείται, βλέπετε, ότι το θηρίο αυτό δεν αγγίζει τους πεθαμένους.
«Η Χάρις του Θεού, είναι όπως το ρεύμα στο τρόλεϋ.
Δεν έχει κανένα κόπο το τρόλεϋ να μετακινηθή, αρκεί οι 2 κεραίες του, να είναι ανεβασμένες στο σύρμα με το ρεύμα. Αν είναι κατεβασμένες οι κεραίες του τρόλεϋ, τότε το τρόλεϋ δεν μπορεί να μετακινηθή, ακόμα και αν 100 άτομα το σπρώξουν. Το μόνο που θα καταφέρουν μετά κόπων, είναι η διολίσθηση του, γιά 1 - 2 μέτρα…
Το ημέτερον Πάσχα, αρχήν χρονικήν λαμβάνει από της Ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού!!
«Και ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν»!!! (Ιωάνν.Α΄14΄), πληροφορεί από των πρώτων στίχων του ομωνύμου Ευαγγελίου Του, το πλήρωμα της Εκκλησίας διαχρονικώς, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος!!
Ερώτησε κάποιος, τον γέροντα Επιφάνιο:
«Γέροντα, πιστεύετε ότι, ήταν ιδανική η μορφή της Κοινωνίας, τότε που δεν ήταν ανεπτυγμένη η τεχνολογία;».
Και ο αείμνηστος σοφός γέροντας απήντησε:
«Όχι! Δεν ήταν τότε, ιδανική η Κοινωνία. Οι άνθρωποι όμως, ήταν ευτυχέστεροι!
Ιδανική Κοινωνία δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ στην γη.
<<Η Θεία Χάρις, μία είναι!
Αλλά κατά το μέτρον του καθενός, εμφανίζεται, εργάζεται και οράται!
Ναι, οράται!!!
Αχ, και πόσο σκιρτάει μέσα σου όταν βλέπεις, όταν αισθάνεσαι αυτή την Θεία Χάρι!!
«Ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες» (Ψαλμ. ΠΑ΄6΄)!!!
Ω! Χάρις! Χάρις! Έλα και σ’ εμάς! Έλα γρήγορα! Έλα!
Όταν εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος, εις την ταφή του συμμετέσχε ο Άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω, διότι τότε ήτο ιερεύς. Επί τρία ημερονύκτια αγρυπνούσε εις τον τάφον Του και συνωμιλούσε με τον Άγιον Νεκτάριον!
Κάποια στιγμή, μετά από ημέρες, εζήτησεν ο Άγιος Σάββας από την Γερόντισσα να μην τον ενοχλήσουν γιά σαράντα ημέρας, κατά τας οποίας θα ευρίσκετο έγκλειστος εις το κελλί του!
Μετά σαράντα ημέρας, επήγε εις την Γερόντισσα και της δίδει μία Εικόνα του Αγίου Νεκταρίου (δεν είχε βέβαια ανακηρυχθή Άγιος ακόμη) και της λέγει:
«Εάν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στενοχωριέται γιά ό,τι του συμβαίνει, διότι δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός, γιά την υγεία της ψυχής του!
Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεόν να του λευκάνη την ψυχή! Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται… Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν! Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έλθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δεν βρίσκει...
Άγαλμα Αγίου Κοσμά Αιτωλού
στην Πλατεία του Θέρμου (Δήμος Θέρμου – Αιτωλοακαρνανίας).
«Όθεν, αδελφοί μου, όσοι αδικήσατε Χριστιανούς ή Εβραίους ή Τούρκους, να δώσητε το άδικον οπίσω, διότι είναι κατηραμένον και δεν βλέπετε καμμίαν προκοπήν. Εκείνα τα άδικα τα τρώγετε διά να ζήτε, αλλά εκείνα σας θανατώνουν (…) και ο Θεός σας βάνει εις την κόλασιν. Όποιος θέλει να δώση το άδικον οπίσω, ας σηκωθή να μου το ειπή, να βάλω όλους τους Χριστιανούς να τον συγχωρήσωσιν.
Ένα πρόβατον κλεμμένον να βάλης εις 100 ιδικά σου, τα μαγαρίζει όλα. Διότι είναι αφωρισμένον και κατηραμένον. Σας παρακαλώ, Χριστιανοί μου, να ειπήτε και δι’ εκείνους, οπού ήθελον δώσει τα άδικα οπίσω, τρεις φοράς:
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΧΩΡΟΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΩΝ ΑΓΕΝΝΗΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
Συγκινούμαστε από τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης. Σπαρακτικά άρθρα για τα παιδιά των φαναριών, των ιδρυμάτων, τα κακοποιημένα, τα εξαρτημένα, από εμπόλεμες ζώνες. Ταρακουνούν έντονα τη συνείδησή μας. Και είναι λογικό, γιατί η εγκατάλειψη των παιδιών σημαίνει αυτοκτονία της Κοινωνίας μας. Χωρίς παιδιά δεν υπάρχει αύριο. Υπάρχουν μόνο τα γηρατειά και θάνατος.
Υπάρχει όμως μία κατηγορία αδικημένων παιδιών, που δεν φαίνεται να μας απασχολεί. Είναι τα παιδιά των υπονόμων. Των αποχετεύσεων, των βόθρων… Αφορά τα παιδιά που φονεύονται με την φαρμακευτική άμβλωση, αποβάλλονται από το γυναικείο σώμα και σύμφωνα με τις οδηγίες, πετιούνται στη λεκάνη της τουαλέτας, για να απομακρυνθούν με το νερό στην αποχέτευση και όπου αυτή οδηγεί...
Η φαρμακευτική άμβλωση ολοκληρώνεται σε δύο φάσεις. Στη πρώτη λαμβάνεται η μιφεπριστόνη (ή σπανιότερα η μεθοτρεξάτη) που θανατώνει ένα κυοφορούμενο παιδί ηλικίας έως 9 εβδομάδων (σύμφωνα με τις επίσημες οδηγίες, αλλά και μεγαλύτερο κάποιες φορές π.χ 12-13 εβδομάδων…), ενώ ακολούθως η γυναίκα λαμβάνει μισοπροστόλη, έναν παράγοντα που προκαλεί σύσπαση στη μήτρα, ώστε να αποβάλλει το νεκρό παιδί της από τον κόλπο...
Επισκέφθηκαν κάποιοι αδελφοί τον Μέγα Αντώνιο και του λένε:
«Πες μας ένα λόγο Αββά, γιά το πώς να σωθούμε».
Και ο αββάς Αντώνιος τους απάντησε:
«Ακούσατε την Αγία Γραφή;
Αυτό σας αρκεί!».
Εκείνοι όμως του είπαν:
«Θέλουμε να ακούσουμε και από εσένα, Αββά, μιά συμβουλή».
Τότε, ο Αββάς τους είπε:
«Λέει το Ευαγγέλιο, πως εάν κάποιος σε κτυπήσει στην δεξιά σιαγόνα γύρισε να σε κτυπήσει και στην άλλη».
