ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ.

     Ενώ περπατούσε κάποτε στην έρημο ο Όσιος Συμεών Ο Παλαιός, κατευθυνόμενος προς το όρος Σινά, είδε ξαφνικά χέρια ανθρώπινα να προβάλλουν μέσα από την γη. Πλησίασε και είδε ένα λάκκο, σαν φωλιά αλεπούς. Έσκυψε ο Όσιος και παρεκάλεσε τον άνθρωπο που κρυβόταν να φανερωθεί. Ήταν άγριος στην όψη, με τα μαλλιά του βρώμικα και αχτένιστα, το πρόσωπό του γεμάτο ρυτίδες και τα ρούχα του σχισμένα. 

     Όταν Ο Όσιος Συμεών τον ερώτησε, πως βρέθηκε εκεί, ο άγνωστος του εξήγησε, ότι είχε ξεκινήσει με κάποιον αδελφό του να πάνε στο Σινά. Επειδή όμως είχαν δώσει όρκο να μη χωρισθούν ποτέ και ο συνοδός του πέθανε στην διαδρομή, ο ερημίτης έσκαψε τον λάκκο και κάθισε εκεί περιμένοντας το τέλος του. 

     «Και για τροφή έχω τους καρπούς από τους φοίνικες, που μου φέρνει ένας αδελφός», συμπλήρωσε ο ερημίτης. 

     Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια του και εμφανίσθηκε μπροστά τους ένα λιοντάρι κρατώντας στο στόμα του ένα κλαδί φοίνικα γεμάτο καρπούς. Οι άνθρωποι, που συνόδευαν τον Όσιο Συμεών, φοβήθηκαν και ταράχθηκαν βλέποντας το λιοντάρι κι έκαναν πίσω. Ο Όσιος όμως σηκώθηκε και έκανε νόημα στο ζώο. Εκείνο τότε τον πλησίασε, έκλινε τα μπροστινά του πόδια σαν να τον προσκυνούσε και του έγλυψε τα πόδια με σεβασμό. Ο Όσιος σήκωσε το χέρι του και του έκανε νόημα να απομακρυνθεί, για να μην φοβίζει τους ανθρώπους. Πράγματι το λιοντάρι, σαν υπάκουο παιδί, έφυγε από κοντά τους και πήγε να κοιμηθεί λίγο πιο κάτω.

Πηγή: ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. 
Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"