«Αυτοί που διακονούν αρρώστους και αναπήρους, με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν! Αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται!
Κάποτε, μιά γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της, πολύ θαυμαστά. Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή ήταν μιά απλή γυναίκα. Όταν μου είπε πώς είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, είδα ότι όλη της η ζωή, ήταν μία θυσία.
Από νέα ακόμη υπηρετούσε αρρώστους, γιατί στο πατρικό της σπίτι είχαν και τον παππού και την γιαγιά, που ήταν άρρωστοι. Όταν παντρεύθηκε, έμενε με τον πεθερό και την πεθερά της, που ήταν επίσης άρρωστοι. Μετά αρρώστησε ο άνδρας της, έμεινε κατάκοιτος και τον υπηρετούσε. Όλη την ζωή της, δηλαδή, αυτή η γυναίκα, την πέρασε διακονώντας αρρώστους!
Διψούσε όλα αυτά τα χρόνια να μελετήσει, να πάει σε κάποια αγρυπνία, αλλά δεν είχε χρόνο. Επειδή όμως ήταν δικαιολογημένη, ο Θεός στο τέλος, της έδωσε μαζεμένη την Χάρη Του!!»!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
