Τον Άγιο Ιωάννη τον Pώσο, ο Γέροντας Ιάκωβος τον επισκεπτόταν τακτικά, κυρίως όταν πήγαινε στην Αθήνα γιά επίσκεψη στους ιατρούς.
«Κάποτε, επήγα στο Προκόπι», έλεγε ο γέροντας, «και βλέπω τον Άγιο ζωντανό μέσα στη Λάρνακά του, και του λέω:
“Άγιε μου, πώς περνούσες στη Μικρά Ασία, τί αρετές είχες και αγίασες;”
Ο Άγιος τότε μου απάντησε ως εξής:
“Μέσα στη σπηλιά που κοιμόμουνα, ήταν στάβλος, και τον χειμώνα γιά να μην κρυώνω, σκεπαζόμουνα με άχυρα. Είχα και την ταπείνωση και την πίστη…”!
Συνεχίσθηκε η κουβέντα μας και κάποια στιγμή μου λέει:
“Περίμενε, πάτερ Ιάκωβε, γιατί μόλις ήλθαν δύο άνθρωποι και με παρακαλούν γιά ένα άρρωστο παιδί. Περίμενε να πάω να τους βοηθήσω!!”
Ξαφνικά, έφυγε ο Άγιος και η Λάρνακα
άδειασε! Σε λίγη ώρα ο Άγιος ξαναγύρισε!
Δεν τον κατάλαβα πώς γύρισε, αλλά τον είδα να τακτοποιείται μέσα στη Λάρνακα
του σαν ένας άνθρωπος»!!
