Κάποιος ερώτησε τον γέροντα Επιφάνιο:
«Γέροντα, ποιούς εννοεί η Εκκλησία μας όταν εύχεται, “υπέρ των καμνόντων”;».
Και ο γέρων π. Επιφάνιος, απάντησε ως εξής:
«Το ρήμα “κάμνω”, εξ ου και κάματος, σημαίνει: κουράζομαι, κοπιάζω πολύ, υποφέρω. “Απέκαμα”, λέμε ή “αποκάμνω”, δηλαδή, δεν μπορώ, δεν αντέχω άλλο.
“Υπέρ των καμνόντων”, λοιπόν, σημαίνει ότι, δεόμεθα υπέρ των ανθρώπων, που υποφέρουν, όχι από βαρειές αρρώστιες (αφού προηγουμένως λέγει: “νοσούντων”), αλλά από μεγάλη κόπωση.
Υπάρχουν, μάλιστα, ακόμη και στην εποχή μας, κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι εργάζονται σε πάρα πολύ επικίνδυνες και δύσκολες εργασίες, όπως, γιά παράδειγμα, σε μεταλλεία, λατομεία κ.λπ.
Υπέρ αυτών, λοιπόν, εύχεται η Εκκλησία!
Υπέρ των ανθρώπων, που κοπιάζουν υπερβολικά»!!
