<<Κάποτε, ήλθε και με βρήκε ένας πολύ γνωστός ιατρός, γιά να μιλήσουμε. Ήταν και η γυναίκα του ιατρός, θρησκευόμενοι άνθρωποι και οι δύο. Παραπονιόταν, ότι τα παιδιά του ζούσαν κοσμική ζωή και όχι μόνο δεν τηρούσαν τις Εκκλησιαστικές παραδόσεις της οικογενείας τους, αλλά και τις ειρωνεύονταν. Επί πλέον, τα παιδιά τους, χαρακτήριζαν τους Χριστιανούς καθυστερημένους, βολεμένους, ανειλικρινείς, υποκριτές και θεομπαίχτες, επειδή η ζωή τους, έλεγαν, δεν συμβαδίζει με τα λόγια τους, και τα έργα τους δεν είναι Χριστιανικά… Ακόμη και στο Ευχέλαιο, που οι γονείς κάνουν μία φορά το χρόνο στο σπίτι τους, τα παιδιά αντιδρούν και δεν παρευρίσκονται, ενώ όταν ήταν μικρά συμμετείχαν.
Ο ιατρός, έδειχνε πολύ κουρασμένος και απελπισμένος γιά την πνευματική αδράνεια των παιδιών του. Και νόμιζε ότι, όλες οι προσπάθειες, οι δικές του και της γυναίκας του, πήγαν χαμένες, δεν έπιασαν τόπο, δεν άγγιξαν τα παιδιά.
Κάποια στιγμή, ο ιατρός, βάζοντας το κεφάλι μέσα στις δύο του παλάμες, σαν να ήθελε να καλύψει το πρόσωπό του από ντροπή, μου είπε:
«Φοβάμαι πως το πολύ χρήμα, μάς έχει κάνει ζημιά».
Τον ερώτησα να μου πει, τί εννοούσε, και εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια παραδέχθηκε, ότι είχαν ξεφύγει από το μέτρο και είχαν αποκτήσει πολλά περιουσιακά στοιχεία και μη αναγκαία.
«Έχουμε τρία μεγάλα σπίτια», μου είπε, «ένα γιά εμάς και από ένα γιά το κάθε παιδί. Επίσης, δύο εξοχικά, τέσσερα ακριβά αυτοκίνητα, ένα σκάφος, καταθέσεις και πολλά άλλα υλικά αγαθά. Τα παιδιά κακόμαθαν και τώρα μας κατηγορούν ότι, προκαλούμε. Επίσης, μας λένε ότι έχουμε παντρέψει πολύ όμορφα τον πλούτο και τον Χριστιανισμό».
Με παρακάλεσε να του πω τί πρέπει να κάνει, γιά να βρουν πάλι την ειρήνη και την ενότητα στην οικογένειά τους.
Του είπα να τα δώσουν όλα στους πτωχούς και να κρατήσουν μόνο ένα σπίτι, ένα εξοχικό και τους μισθούς τους. Τρόμαξε, άλλαξε χρώμα, φοβήθηκε, απογοητεύθηκε από την απάντηση που του έδωσα. Έφυγε και δεν ξαναήλθε. Είχε δεθή με τα εδώ και όχι με τα Άνω… Γι’ αυτό και τα παιδιά του αναζήτησαν άλλο τρόπο ζωής, διαφορετικό από αυτόν που οι γονείς τούς είχαν προτείνει.
Όταν ακούω, ότι υπάρχει μεγάλη πτωχεία και ανέχεια, πονάω πολύ και δεν μπορώ να προσευχηθώ. Δεν λέω, όταν έχεις δύο χιτώνες να δώσεις τον ένα. Αυτό είναι ασυνήθιστο
και δύσκολο γιά τους πολλούς. Αλλά, αν θέλεις να λέγεσαι Χριστιανός και κατέχεις όλα τα αγαθά του Θεού, γιατί δεν κάνεις ελεημοσύνες και καλά έργα; Να ξέρεις ότι, θεμελιώνει στην άμμο, όποιος έχει πολλά χρήματα και τα διαχειρίζεται εγωϊστικά, αδιαφορώντας γιά την πτωχεία και την δυστυχία των συνανθρώπων του.
Είδες ποτέ σάβανο με τσέπες;;;!!!
Όλα εδώ μένουν…
Μόνο οι αγαθοεργίες πηγαίνουν στον Ουρανό!
Ξέρεις γιατί γίνονται οι πόλεμοι;
Γιά το χρήμα. Γιατί οι πλούσιοι δεν μπορούν να βάλουν χαλινάρι στη λαιμαργία τους και οι πτωχοί δεν εύχονται να αποκτήσουν τα αναγκαία, αλλά ζηλεύουν τα πλούτη και τη δόξα των πλουσίων.
Οι τσέπες σας πρέπει να είναι ανοικτές, ώστε να φεύγουν τα χρήματα γιά φιλανθρωπίες. Είναι σκάνδαλο να υπάρχουν τσέπες γεμάτες χρήματα και να είναι ραμμένες...>>!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
