Κάποτε, ένας ηλικιωμένος ιερέας, ανηφόρησε σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό, με σκοπό να στηρίξει και να παρηγορήσει τους αποκαμωμένους λίγους και γηρασμένους κατοίκους του. Το χωριό σκαρφαλωμένο στα γρεμνά, ζωντανή ζωγραφιά, είχε ένα Εκκλησάκι στη μέση και γύρω-γύρω τα παραμυθένια πέτρινα σπίτια. Πίσω από το Ιερό της Εκκλησιάς, στεκόταν το Κοιμητήριο του χωριού, με τα καντηλάκια αναμμένα, που έδενε σιωπηλά το χθες με το σήμερα!
Ο ηλικιωμένος ιερέας κτύπησε την καμπάνα και μαζεύθηκαν οι λιγοστοί χωρικοί, να ακούσουν λόγο παρηγορητικό, αφού τα μέρη τους ήταν μακρινά και καταδικασμένα στη μοναξιά... Πριν ξεκινήσει το λόγο ο γέροντας, τα μάτια των χωρικών άστραψαν και του είπαν:
«Να έρχεσαι πάτερ να μας μιλάς, είμασθε ορφανοί από λόγο Θεού. Χρόνια έχει να έλθη στο χωριό μας κάποιος παππούλης, να μας μιλήσει γιά τον Κύριο…»!
Και ο παππούλης συμμερίσθηκε τα πονεμένα αυτά λόγια.
Στην αρχή σώπασε και μετά είπε:
«Και όμως, αδελφοί μου, δίπλα στην Εκκλησιά σας, είδα έναν ιεροκήρυκα να στέκει και να σας συντροφεύει με τα λόγια του, χρόνια τώρα!».
Κοιταχθήκανε οι χωρικοί και δεν μπορούσαν να καταλάβουν.
«Γιά ποιόν ιεροκήρυκα μιλά η αγιωσύνη σου γέροντα;», ερώτησαν.
«Μα... γιά το Κοιμητήριό σας μιλάω! Στέκει εκεί χρόνια σιωπηλό και σας διδάσκει:
Τί είναι η ζωή!
Πόση αξία έχει η ψυχή μας!
Τί μένει τελικά από τους τσακωμούς και τις διχόνοιές μας…
Ποιά πράγματα αξίζει να προσέξουμε και γιά ποιά να ενδιαφερθούμε!
Πού είναι τα πλούτη μας...;;;»!!
Οι χωρικοί άκουσαν με έκπληξη τα σοφά λόγια του ιερέα! Ποτέ δεν είχαν δει το Κοιμητήριό τους σαν μάθημα, σαν σχολείο, σαν δάσκαλο. Ο παππούλης τους μίλησε αρκετά και ύστερα αφού έδωσε την ευλογία του, αναχώρησε γιά το επόμενο χωριό.
Οι χωρικοί δεν βιάσθηκαν να φύγουν. Επήγαν στα ταξιδεμένα γιά την Αιωνιότητα αδέλφια τους, εζήτησαν συγχώρηση, έδωσαν συγχώρηση και συμφιλιώθηκαν μεταξύ τους και με τους κεκοιμημένους τους!! Από τότε, κάθε πρωΐ, η ματιά τους γυρνούσε στο Κοιμητήριο, κι έπαιρναν μαθήματα, άκουγαν το λόγο του Θεού από αυτόν τον «ιεροκήρυκα!!», που χρόνια ήταν δίπλα τους, και πορευόντουσαν εν ειρήνη!!
