Κάποτε επωλείτο ένας ελαιώνας, εις την τιμή των 100.000 δραχμών, και επρόκειτο να τον αγοράση ένας Έλληνας εξ Αμερικής. Ο «Αμερικάνος», μάλιστα, είχε δώσει την εξής εντολή εις τον μεσίτη, που εμπλεκόταν εις την δοσοληψία:
«Θα ήθελα να εξακριβώσης, εάν αυτός που πουλάει τον ελαιώνα, τον έχει αποκτήσει με τον ιδρώτα του ή τον έχει κληρονομιά από τον πατέρα του».
«Δεν μας ενδιαφέρει αυτή η πληροφορία», του απήντησε ο μεσίτης.
«Ενδιαφέρει εμένα», επέμεινε ο «Αμερικάνος».
Πράγματι, ο μεσίτης ανακάλυψε ότι, τον ελαιώνα τον είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του.
Τότε ο «Αμερικάνος» λέει εις τον μεσίτη, να μεταφέρη εις τον πωλητή τα εξής:
«Εμείς προσφέρουμε αντί των 100.000 δραχμών, 60.000 δραχμές. Αυτή είναι η μοναδική και τελική προσφορά μας και εάν θέλη, να μας τον δώση, αλλιώς...».
Ο μεσίτης αντέδρασε λέγοντας ότι, η τιμή ήταν πολύ χαμηλή και δεν θα γινόταν συμφωνία… Παρ’ όλα αυτά, μετέφερε την προσφορά εις τον πωλητή.
Άκουσε ο πωλητής του ελαιώνα την προσφορά του «Αμερικάνου» και συμφώνησε αμέσως. Έτσι έδωσε τον ελαιώνα, εις την τιμή των 60.000 δραχμών…!!!
Ο μεσίτης απόρησε και ερώτησε τον «Αμερικάνο»:
«Καλά! Πώς σου έδωσε τον ελαιώνα σ’ αυτή την εκπληκτικά χαμηλή τιμή;».
Και ο «Αμερικάνος» του είπε:
«Δεν είχε ιδρώσει γιά να αποκτήση τον ελαιώνα˙ απλά τον εκληρονόμησε...! Εάν είχε ιδρώσει, θα επονούσε την περιουσία του, και δεν θα έδινε τον ελαιώνα γιά 60.000 δραχμές»!
Έτσι είναι!
Εάν δεν έχη κερδίσει κάποιος κάτι με τον κόπο του, με τον ιδρώτα του, δεν μπορεί να το εκτιμήση όπως πρέπει!
