«Το φοβερό πάθος της πλεονεξίας, ομοιάζει προς το πάθος των πολυφαγάδων,
που προτιμούν να πεθάνουν ικανοποιώντας την λαιμαργία τους, παρά να δώσουν έστω
και τα υπολείμματα στους φτωχούς και πεινασμένους»
Μέγας Βασίλειος
(330-379 μ.Χ.),
Ε.Π.Ε.,6,326.
Ο
πλεονέκτης, στην πραγματικότητα έχει αρνηθή τον Θεόν, είναι τελείως απάνθρωπος
και συγχρόνως, κλέπτης και ληστής…
Και αυτό διότι,
έχει θεοποιήσει τα χρήματα και τα κτήματα, και μπροστά στην απόκτησή τους, σκοτώνει άνθρωπο και πατά επί πτωμάτων,
και ταυτόχρονα, αρπάζει με κάθε καταχθόνιο τρόπο και την τελευταία μπουκιά, από
το στόμα του πτωχού…
Κατ’ ουσίαν,
δηλαδή, ο πλεονέκτης έχει χάσει τα ανθρώπινα στοιχεία του και έχει καταντήσει
χειρότερος από το πιό αιμοβόρο θηρίο… Και αυτό, διότι και τα πλέον άγρια θηρία
σκοτώνουν, μόνο για να φάνε. Όταν χορτάσουν την πείνα τους, τότε είναι ήρεμα
και αβλαβή.
Ο πλεονέκτης,
όμως, ποτέ δεν ικανοποιείται από αυτά που έχει και νομίζει ότι κατέχει, αλλά η
φοβερή επιθυμία του να γεμίζει με πλούτη και αγαθά, είναι ακόρεστη και μοιάζει με τον παμφάγο Άδη…
