Μια μέρα, το υποζύγιο ενός αγρότη, έπεσε σε ένα βαθύ πηγάδι…
Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να βρει κάποια λύση να το βγάλει από το πηγάδι. Λύση δεν έβρισκε και δεν ήξερε τι να κάνει... Με τα πολλά αποφάσισε, μιάς και το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν τελικά για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά, ότι δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γαϊδαράκο του...
Το μόνο που σκέφθηκε, ήταν, να το θάψει ζωντανό μέσα σ’ εκείνο το πηγάδι. Κάλεσε, λοιπόν, όλους τους γείτονές του να έλθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή το ζώο χάλασε τον κόσμο με τις φωνές του. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Ύστερα από αρκετές φτυαριές χώμα, ο αγρότης θεωρώντας ότι το ζώο έχει ταφή κάτω από το πολύ χώμα, κοίταξε μέσα στο πηγάδι και έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.
Ήταν κάτι καταπληκτικό! Με κάθε φτυαριά χώμα, που έπεφτε στην πλάτη του ζώου, εκείνο τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι, έκπληκτοι, είδαν τον γαϊδαράκο να έχει φθάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού!!!
Επιμύθιον:
Η καθημερινότητα μπορεί να φέρει σε όλους μας πολλές «φτυαριές από χώμα» (προβλήματα), μέσα στο «πηγάδι» της ζωής μας. Να θυμούμασθε όμως, πως κάθε μία «φτυαριά» (πρόβλημα), είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα «πηγάδια» με συστηματικά και συνεχή τινάγματα. Εάν δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα, με την Χάρι του Θεού το αντιμετωπίζουμε, και μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε επιτυχημένα ανοδικά άλματα προς τα πάνω, μέχρι να εξέλθουμε με επιτυχία, από τα φαινομενικά αδιέξοδα.
