Στην εποχή του Ιερού Χρυσοστόμου (4ος αιώνας), ζούσε κάποιος πλούσιος, που ανήκε μαζί με τη γυναίκα του, στην αίρεση των Πνευματομάχων.
Κάποτε, ακούγοντας τη διδαχή του Αγίου, μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Η γυναίκα του, όμως, ενώ με το στόμα ωμολογούσε την πίστη της στο Ορθόδοξο δόγμα, με την καρδιά της συνέχισε να ακολουθή την αίρεση.
Σε μία μεγάλη εορτή της Εκκλησίας, που συνήθιζαν να κοινωνούν πολλοί Χριστιανοί, συνέβη το εξής περιστατικό:
Η γυναίκα του πλουσίου, επήγε κρυφά στους ιερείς των αιρετικών, γιά να κοινωνήσει. Δεν εκοινώνησε όμως, αλλά αφού επήρε στα χέρια της τον άρτο, τον έκρυψε με προσοχή.
Όταν αργότερα γινόταν η Θεία Λειτουργία των Ορθοδόξων, η γυναίκα επήγε φανερά με τον άνδρα της στην Εκκλησία γιά να κοινωνήσει. Σαν ήλθε η σειρά της, επήρε τον Άγιο Άρτο από το τίμιο χέρι του Ιερού Χρυσοστόμου, αλλά δεν τον έβαλε στο στόμα της. Αντ’ Αυτού, έβαλε στο στόμα της, κρυφά, τον άρτο των αιρετικών. Αμέσως όμως συγκλονίσθηκε από ένα θαύμα: Ο άρτος των αιρετικών, μετατράπηκε σε πέτρα, μέσα στο στόμα της…!
Η γυναίκα φοβήθηκε, και με δυνατή φωνή, διηγήθηκε σ’ όλους το περιστατικό και πίστεψε ολόψυχα στην Ορθόδοξη Εκκλησία!
