Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, ήθελε να διδάξει τον μεγάλο υιό του, τί σημαίνει αληθινή πτωχεία. Αποφάσισε λοιπόν και τον επήρε μαζί του, γιά να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, κοντά σε μία γνωστή οικογένεια που ζούσε στο βουνό. Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύκτες στην αγροικία αυτή, μαζί την πτωχή και απλοϊκή οικογένεια των χωρικών...
Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι τους, στην πόλη τους, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ερώτησε το υιό του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία αυτή;».
«Ωραία», απάντησε ο υιός του.
«Και τί έμαθες από την ζωή των χωρικών;», συνέχισε ο πατέρας.
Και ο υιός του απάντησε:
«Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί έχουν τέσσερις!
Εμείς διαθέτουμε μία πισίνα που φθάνει μέχρι τη μέση του κήπου μας, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές!
Η αυλή μας φθάνει μέχρι το φράκτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα!
Εμείς αγοράζουμε φαναράκια γιά να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι!
Εμείς ακούμε ραδιόφωνο, και βλέπουμε τηλεόραση... Αυτοί όμως απολαμβάνουν απέραντα τοπία και μελωδικές συμφωνίες από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που, από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στα χωράφια!
Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας από την αγορά, αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι’ αυτό!
Εμείς μαγειρεύουμε το φαγητό μας στην ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί, ό,τι φαγητό τρώνε, έχει θεσπέσια γεύση, μιάς και το μαγειρεύουν στα ξύλα!
Εμείς, γιά να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις πόρτες και τα παράθυρά τους ορθάνοικτα, προστατευμένοι από τη φιλία των συγχωριανών τους!
Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή και την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη Ζωή, τον Ουρανό, τον Ήλιο, το Νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την Οικογένειά τους και τους φίλους τους!»!!
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του υιού του.
Και ο υιός ωλοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ’ ευχαριστώ, πατέρα που μου έδειξες, πόσο πτωχοί είμασθε…»!!
