Η κατά την έρηµον της Ιουδαίας ιερά και σεβασµία Λαύρα του Οσίου Πατρός ηµών Σάββα του Ηγιασµένου αποτελεί φαινόµενον µοναδικόν εις την Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν! Και αυτό συνέβη, λόγω της συµβολής της εις την διαµόρφωσιν της Ορθοδόξου Λατρείας, της Μοναχικής τάξεως και της Υµνογραφίας, λόγω επίσης της εγκαταβιώσεως πλήθους Αγίων, αυστηρών αναχωρητών, Θεοπνεύστων Θεολόγων και µαρτύρων ακόµη, ως επίσης λόγω του σπουδαίου ρόλου τον οποίον διεδραµάτισεν εις την καταπολέµησιν όσων αιρέσεων ενεφανίσθησαν εις την Αγίαν Γην µετά την ίδρυσίν Της, αλλά και διά την προάσπισιν της Ορθοδοξίας και των δικαιωµάτων του Πατριαρχείου Ιεροσολύµων!
Αριθµούσα περί τα 1540 έτη ζωής (483-2023), άνευ διακοπής της λειτουργίας Της, η Μεγίστη του Αγίου Σάββα Λαύρα οφείλει την ίδρυσιν και την µετέπειτα εξέλιξιν Αυτής, εις τον Θεοχαρίτωτον, Πνευµατέµφορον μοναστήν Άγιον Σάββαν τον Ηγιασμένον (439-532 µ.Χ)!
Την σηµερινήν µορφήν των οικοδοµηµάτων Της η Ιερά αυτή Λαύρα οφείλει εις την οικοδοµικήν δραστηριότητα, η οποία ανεπτύχθη εν αυτή µετά τας καταστροφάς του σεισµού της 13ης Μαΐου 1834 και κατά την επακολουθήσασαν ηγουµενίαν του περιφανούς Ηγουµένου, κτίτορος και µεγάλου ευεργέτου της Λαύρας Ιωάσαφ του Κρητός (1845-1874).
Η πνευµατική ζωή της Λαύρας και η ποικίλη Αυτής συνεισφορά εις την αντιµετώπισιν προβληµάτων των Αγιοταφιτών, του Ορθοδόξου ποιµνίου και των ευλαβών προσκυνητών των Αγίων Τόπων, δύναται και σήµερον να επαληθεύση την προ αιώνων γενοµένην διαπίστωσιν:
«Όπως η Ιερουσαλήµ είναι η Βασίλισσα πασών των πόλεων, ούτω και η Λαύρα του Αγίου Σάββα είναι ο Πρίγκηψ πασών των ερήμων, και καθ' όσον η Ιερουσαλήµ είναι το πρότυπον όλων των πόλεων, τοσούτον και η Λαύρα του Αγίου Σάββα, είναι το παράδειγµα διά τας περισσοτέρας Ορθοδόξους Ι.Μονάς»!!
Ευχαριστίες στον φωτογράφο μας, Γεώργιο.
