Επιμνημόσυνος δέησις, ενώπιον του σκηνώματος της Θ. Αλεξάνδρας (εκοιμήθη την 29ην Μαρτίου 1983), υπό του αοιδίμου Μητροπολίτου Ύδρας κ.κ. Ιεροθέου Τσαντίλη. Συμπροσεύχονται εξ αριστερών, ασκεπής, ο τότε ηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου – Τροιζήνος, Αρχιμ.γ.Ησύχιος Πέππας, εκ δεξιών ο Αρχιμ. και αδελφός τού Ησυχαστηρίου π. Ιγνάτιος Πατεστής και, όπισθεν εις την αριστεράν πλευράν (εννοείται πάντοτε όπως βλέπομε την φωτογραφίαν), ο Αρχιμ. π.Πανάρετος Ασημακόπουλος.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟ
Η θεία Αλεξάνδρα (1904-1983) μας έλεγε ότι, από οκτώ ετών, είπε στον εαυτό της:
«Αλεξάνδρα, από σήμερα αναλαμβάνεις τις υποχρεώσεις σου.
Θα μεγαλώσεις τ’ αδέλφια σου και θα βοηθήσεις την οικογένειά σου, όσο μπορείς κι όπως μπορείς καλλίτερα. Το βιβλίο της ζωής περιλαμβάνει γιά όλους τους ανθρώπους δύο τόμους.
Ο ένας έχει τον τίτλο: “Τα δικαιώματά μου”.
Ο (συγκεκριμένος) τόμος o δικός σου, όμως, έχει μόνο εξώφυλλο και καμμία σελίδα!
Ο άλλος τόμος έχει τίτλο: “Οι υποχρεώσεις μου”.
Αυτός, Αλεξάνδρα, είναι πολύ μεγάλος με χιλιάδες σελίδες! Πρόσεξε, να εκτελέσεις κατά γράμμα όλες τις εντολές του και να τον εξαντλήσεις μέχρι την τελευταία του σειρά!
Μόνο έτσι θα αισθάνεσαι εν τάξει απέναντι στον Θεόν και στους ανθρώπους!
Μόνο έτσι θα πεις στον εαυτό σου ότι, με την βοήθεια του Θεού, έκανα το καθήκον μου! Και να ευχαριστήσεις τον Θεόν που σε αξίωσε να το κάνεις!
Γιατί, παιδιά μου, στη ζωή ετούτη τί νομίζετε ότι είμασθε;
Στρατιώτες είμασθε, υπηρετούμε την θητεία μας και φεύγουμε με το απολυτήριό μας γιά την Αιώνια Πόλι μας!! Γιά σκεφθήτε, παιδιά μου, μπροστά στην Αιωνιότητα, τί φαντάζεσθε ότι είναι η επίγεια ζωή μας;; Η χρονική της διάρκεια δεν είναι παραπάνω από μία στρατιωτική θητεία...
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να κάνουμε σωστά το καθήκον μας, να περάσουμε όπως-όπως το στρατιωτικό μας και να φύγουμε ήσυχοι και αναπαυμένοι γιά την Πατρίδα μας!!
Μία απόφασι είναι παιδιά μου, προσπαθήστε!»!
Και συμπλήρωνε:
«Η ζωή, παιδιά μου, δεν είναι γιά χόρταση!»!!
Πηγή: «Γερόντισσα Αλεξάνδρα Θεοδωροπούλου. Θεία του μακαριστού π. Επιφανίου (1904-1983). Μιά ζωή γεμάτη αυταπάρνησι και αυτοθυσία». Αθήνα, Φεβρουάριος 2008.
