Την Τρίτη, της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής του 1858, η μοναχή του Ντιβέγιεβο Ευδοκία μαζί με άλλες αδελφές, γέμιζε με πάγο ένα πελώριο λάκκο που είχε βάθος τρία μέτρα. Απροσδόκητα, γλίστρησε και έπεσε μέσα στον λάκκο, όπου υπήρχαν μεγάλα και αιχμηρά κομμάτια πάγου. Από την ισχυρή αυτή πτώση, δεν πρόλαβε ούτε κραυγή πόνου να αφήσει... Με μεγάλη προσπάθεια την ανέσυραν, λιπόθυμη. Βλέποντας ότι ήταν ακόμη ζωντανή, κάλεσαν τον γιατρό από το χωριό, γιά να της δώσει τις πρώτες βοήθειες...
Όταν μετά από μερικές ώρες συνήλθε λίγο, ο πνευματικός την εξωμολόγησε και την εκοινώνησε. Η μοναχή Ευδοκία, όμως, υπέφερε από ανυπόφορους πόνους στο μηρό και στο κεφάλι, όπου και ήταν γεμάτη μώλωπες. Με το παραμικρό άγγιγμα λιποθυμούσε. Όταν ξαναήλθε ο γιατρός, διαπίστωσε ότι, η κατάστασή της ήταν πολύ σοβαρή. Μετά από δύο εβδομάδες, κατά την διάρκεια των οποίων δεν είχε καθόλου κοιμηθή από τους πόνους, τα μεσάνυκτα της Μεγάλης Πέμπτης συγκεκριμένα, έπεσε σ’ ένα ελαφρό ύπνο. Τότε, είδε σε όνειρο, ότι μπήκε στο κελλί της ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, και της είπε:
«Ήλθα να επισκεφθώ τις ορφανούλες μου! Έχω καιρό να έλθω εδώ»!
Εκείνη χύνοντας πικρά δάκρυα του είπε:
«Ω, πατερούλη, πόσο με πονεί ο μηρός μου...».
Ο Όσιος ενώνοντας τα τρία δάκτυλα του δεξιού του χεριού, σταύρωσε τρεις φορές το κτυπημένο σημείο, λέγοντας:
«Σου βάζω γάζα και επίδεσμο»!!
Μετά απ’ αυτό έγινε άφαντος.
Η Ευδοκία ξύπνησε και άνοιξε τα μάτια της. Στο κελλί βασίλευε απόλυτη ησυχία και αυτή ξανακοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε, στις πέντε το πρωί, είδε ότι ήταν ξαπλωμένη από την πλευρά του πληγωμένου μηρού, χωρίς όμως να πονά! Τότε, θυμήθηκε ότι, της είχε εμφανισθή ο Όσιος Σεραφείμ! Όπως έλεγε η ίδια αργότερα, γιά πολλή ώρα αισθανόταν σαν να υπήρχε γάζα στο τραυματισμένο σημείο. Την ίδια εκείνη ημέρα, μόνη της, χωρίς την βοήθεια κανενός, σηκώθηκε από το κρεββάτι και εδιηγείτο σε όλους την θαυμαστή θεραπεία της!!!
Πηγή: «ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΒΙΟΣ», Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς
Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας»
