«Η δικαιολογία οφείλεται στον εγωϊσμό…
Η δικαιολογία είναι πτώσις και διώχνει την Χάρι του Θεού…
Ισχυρότερο μονωτικό από την δικαιολογία δεν υπάρχει, γιά την Θεία Χάρι...
Πρέπει όχι μόνο να μην δικαιολογήται κανείς, αλλά και να αγαπήση την αδικία που γίνεται εις βάρος του. Αυτή η δικαιολογία μας έβγαλε από τον Παράδεισο...
Έτσι δεν το έπαθε ο Αδάμ;
Όταν τον ερώτησε ο Θεός:
«Μήπως έφαγες από το δένδρο που σου είπα να μην φας;», εκείνος δεν είπε
«ήμαρτον, Θεέ μου, ναι, έσφαλα», αλλά δικαιολογήθηκε...
«Η γυναίκα που μου έδωσες…», είπε, «αυτή μού έδωσε και έφαγα».
Σαν να έλεγε:
«Εσύ φταίς που έπλασες την Εύα…».
Μήπως ήταν υποχρεωμένος ο Αδάμ σ’ αυτό το θέμα να ακούση την Εύα;
Ερωτάει ο Θεός και την Εύα, και εκείνη απαντάει:
«Το φίδι με απάτησε».
Εάν έλεγε ο Αδάμ:
«Ήμαρτον, Θεέ μου, έσφαλα!»
Εάν έλεγε και η Εύα:
«Εγώ έσφαλα!», όλα θα τακτοποιούνταν.
Αλλά αμέσως δικαιολογία-δικαιολογία...»!!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
