Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ, ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ!!

 

        Όταν ο Γκάντι σπούδαζε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, είχε έναν καθηγητή του οποίου το επίθετο ήταν Peters και ο οποίος δεν τον συμπαθούσε καθόλου.
        Κάποια ημέρα, ο καθηγητής Peters, έπαιρνε το μεσημεριανό του γεύμα, στο εστιατόριο του Πανεπιστημίου, όταν ο Γκάντι ήλθε με τον δίσκο του και κάθησε δίπλα του.
        Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτης καθηγητής είπε στον Γκάντι: «Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι, ένας χοίρος και ένα περιστέρι δεν κάθονται μαζί κατά τη διάρκεια του φαγητού τους;». Και η απάντηση του Γκάντι ήταν: «Μην ενοχλήσθε, κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα…», και λέγοντας αυτά, πήγε και κάθησε σε κάποιο άλλο τραπέζι.

ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΙΑ ΚΑΙ ΑΙΔΩΣ… ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ!

 

ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΤΙΑ, ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ!!!

 

«ΜΙΜΝΗΣΚΟΥ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ ΣΟΥ» (Σοφία Σειράχ Z’36’)!!!

 

Η ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ!!

 

«Η σωφροσύνη των γονέων, αποτελεί το μεγαλύτερο παράδειγμα γιά τα παιδιά τους»!

 

Δημόκριτος (460-370 π.Χ.)

Η ΥΨΙΣΤΗ ΘΕΙΑ ΔΩΡΕΑ, ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!

 

«ΟΥΚ ΟΙΔΑΤΕ ΟΤΙ ΝΑΟΣ ΘΕΟΥ ΕΣΤΕ…;;» (Α’Κορινθ. Γ’16’)!!!

 

 

«Κάνε την καρδιά σου Μοναστήρι! Κτύπα εκεί το σήμαντρο, ψιθύρισε ακατάπαυστα προσευχές!    Ο Θεός είναι δίπλα σου!»!!

 

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, ο Ιατρός (1877-1961).

«ΕΝ ΠΑΝΤΙ ΘΛΙΒΟΜΕΝΟΙ, ΑΛΛ' ΟΥ ΣΤΕΝΟΧΩΡΟΥΜΕΝΟΙ» (Β´Κορινθ.Δ’8’)!!!

 

Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.

 

        << Αν ζητούμε κάτι από τον Θεόν, χωρίς να θυσιάζωμε και κάτι, δεν έχει αξία. Αν κάθωμαι και λέω: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, κάνε καλά τον τάδε άρρωστο», χωρίς να κάνω κάποια θυσία, είναι σαν να λέω απλώς καλά λόγια. Ο Χριστός, να δει την αγάπη μου, την θυσία μου και τότε θα εκπληρώσει το αίτημά μου, αν βέβαια αυτό είναι γιά το πνευματικό καλό του άλλου!
        Γι’ αυτό, όταν οι άνθρωποι σας ζητούν να προσευχηθήτε γιά κάποιον άρρωστο, να τους λέτε να προσευχηθούν και αυτοί ή τουλάχιστον, να αγωνισθούν να κόψουν τα κουσούρια τους.
        Μερικοί άνθρωποι έρχονται και μου λένε: «Κάνε με καλά, έμαθα ότι μπορείς να με βοηθήσεις». Θέλουν όμως να βοηθηθούν, χωρίς οι ίδιοι να καταβάλλουν καθόλου προσπάθεια. Λες λ.χ. στον άλλον: «Μην τρως γλυκά, κάνε αυτήν την θυσία, γιά να σε βοηθήσει ο Θεός». Και σου λένε: «Γιατί; Δεν μπορεί να με κάνει καλά ο Θεός;»

Ο ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ ΓΕΩΡΓΟΣ, ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟ «ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟ ΧΩΡΑΦΙ» ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ!!

 

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΟΥ «ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΟΥ» ΔΙΚΑΙΟΥ!!

 «Τόν ἑαυτόν μή ἀδικοῦντα, οὐδείς παραβλάψαι δύναται»!!!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.)

«ΝΗΣΤΕΥΣΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ… ΥΣΤΕΡΟΝ ΕΠΕΙΝΑΣΕ» (Ματθ. Δ’2’)!!!

 

Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΣΩΣΤΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!

 

        << Ένας Βασιλιάς είχε πολλούς υπηκόους, τους οποίους υπεραγαπούσε. Μία ημέρα, έκανε σ’ όλους από ένα δώρο. Τους έδωσε από ένα πουγκί γεμάτο χρυσά νομίσματα. Το πήραν οι άνθρωποι, το άνοιξαν και άρχισαν να μετράνε τα νομίσματα. Μετρούσαν, μετρούσαν... Όλοι ευρήκαν το ίδιο ποσό. Μέσα σε κάθε πουγκί υπήρχαν 8.760 χρυσά νομίσματα! Μεγάλο το ποσό!
        Ο Βασιλιάς έκανε αυτή την προσφορά από καλωσύνη, ώστε οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα νομίσματα γιά το δικό τους καλό και των άλλων. Αλλά αυτοί, τί έκαναν;;; Mπορείτε να φαντασθήτε;;; Αντί με τα νομίσματα αυτά να βοηθήσουν το σπίτι τους και την Κοινωνία τους, πήγαν στο ποτάμι, άνοιξαν τα πουγκιά και άρχισαν να πετάνε ένα-ένα τα χρυσά νομίσματα μέσα στο νερό…! Όλα τα πέταξαν στο ποτάμι…

ΟΛΟΙ ΕΙΜΕΘΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!

 

Ο ΔΥΣΒΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΖΗΛΕΥΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ!!

 

«Είναι δύσκολη η Αρετή και όσοι θέλουν να την επιτύχουν, είναι ανάγκη να περάσουν από δυσκολίες και να ιδρώσουν»!

 

Αισχίνης (389 – 314 π.Χ.)

ΝΑ ΘΡΗΝΕΙΣ ΔΙ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ!!

 

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙ΄ ΑΠΟΚΤΗΣΙΝ, ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΗΣΥΧΙΑΣ!

 

<<Σκοπός είναι, ο άνθρωπος να τα αξιοποιεί όλα γιά αγώνα! Να προσπαθήσει να αποκτήσει την εσωτερική ησυχία. Να αξιοποιήσει τον θόρυβο βάζοντας δεξιό λογισμό. Όλη η βάση είναι η καλή αντιμετώπιση. Όλα με καλούς λογισμούς να τα αντιμετωπίζει. Μέσα στον θόρυβο, αν πετύχει την εσωτερική ησυχία, έχει πολλή αξία! Αν δεν πετύχει την ησυχία μέσα στην ανησυχία, ούτε στην ησυχία θα ησυχάσει! Όταν έλθη στον άνθρωπο η εσωτερική ησυχία, ησυχάζουν όλα μέσα του, και τίποτε δεν τον ενοχλεί! Αν θέλει την εξωτερική ησυχία, γιά να ησυχάσει εσωτερικά, όταν βρεθή στην ησυχία, την ημέρα θα πάρει ένα καλάμι και θα διώχνει τα τζιτζίκια και το βράδυ θα διώχνει τα τσακάλια, γιά να μην τον ενοχλούν… Θα διώχνει, δηλαδή, αυτά που θα μαζεύει ο διάβολος… Τί νομίζετε; Ποιά είναι η δουλειά του; Όλα μας τα φέρνει ανάποδα ο διάβολος, μέχρι που μας αναποδογυρίζει...

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ, «ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΑΝΑ!»!!!

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΟΣΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΤΩΝ ΠΤΩΧΩΝ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΝ!!!

 

«Ήτο προστάτης των φτωχών, πατέρας των ορφανών, δάσκαλος των αμαρτωλών. Και είχε τέτοια καθαρότητα και Αγιότητα, που του δόθηκε η Χάρη άνωθεν, να κάνει πολλά θαύματα και ως εκ τούτου, ονομάσθηκε Θαυματουργός! Mε την προσευχή Του μάζευε τα σύννεφα και έβρεχε σε καιρό ξηρασίας, γιάτρευε τις αρρώστιες, “τιμωρούσε” τους πονηρούς ανθρώπους, όπως έκανε με κάποιους μαυραγορίτες που γκρέμνισε θαυματουργικά τις αποθήκες τους, όπου φυλάγανε το σιτάρι, ενώ ο κόσμος πέθαινε από την πείνα, και καταπλακωθήκανε μαζί με το σιτάρι: “Καί μελετώμενον λιμόν παρά τῶν σιτοκαπήλων, ἔλυσε, συμπεσουσῶν αὐτοῖς, τῶν ἀποθηκῶν αἷς τόν σίτον συνέσχον”!

ΑΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΩΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ!!

 

Η ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ!

 

        Ένας νέος, από Χριστιανική οικογένεια, άρχισε να δείχνει αδιαφορία γιά την Εκκλησία, τα πνευματικά, αλλά και γιά την οικογένεια του και τους συνανθρώπους του. Η μητέρα του ήταν απαρηγόρητη, που τον έβλεπε να απομακρύνεται διαρκώς από την σωστή οδό.

        Μιά Κυριακή πρωΐ, κάλεσε τον γιό της και του είπε:
        «Αγαπητό μου παιδί, σε παρακαλώ πολύ, πάρε αυτό το δέμα και πήγαινέ το στην τάδε οδό, εκεί υπάρχει ένα πτωχό σπιτικό, στο οποίο ζει μιά πολύ πτωχή χήρα, με πολλά παιδιά. Δώσε της αυτό το δέμα...»
        «Εγώ να πάω αυτό το δέμα; Αποκλείεται... Δεν είμασθε καλά...»

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΗΝΕΚΗΣ!!

 

Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

 

<<Φυσικά, επειδή οι σημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν, δυστυχώς, θορυβώδη μέσα ακόμη και γιά μικρές εξυπηρετήσεις, αν βρεθή κανείς γιά ένα διάστημα κάπου που έχει φασαρία, θα πρέπει να καλλιεργήσει καλούς λογισμούς. Δεν μπορείς να πεις, «μη χρησιμοποιείς αυτό, μη χρησιμοποιείς εκείνο, γιατί κάνει θόρυβο», αλλά να φέρνεις αμέσως καλό λογισμό. Π.χ. ακούς ψεκαστήρα και νομίζεις περνά ελικόπτερο. Να σκεφθής: “Μπορεί να ήταν αυτήν την ώρα μία αδελφή άρρωστη βαρειά και να ερχόταν ένα ελικόπτερο να την πάρει γιά το Νοσοκομείο. Τι στενοχώρια θα είχα τότε; Δόξα τω Θεώ, είμασθε όλες καλά”! Εδώ χρειάζεται το μυαλό και η εξυπνάδα, η τέχνη να φέρεις καλό λογισμό. Ακούς π.χ. τον θόρυβο της μπετονιέρας, του αναβατόρ κ.λπ. Να πεις: “Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται βομβαρδισμός, δεν γκρεμίζονται σπίτια. Οι άνθρωποι έχουν ειρήνη και χτίζουν σπίτια”!

Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ!!

 

«ΤΩ ΑΙΤΟΥΝΤΙ ΣΕ ΔΙΔΟΥ» (Λουκ. ΣΤ’30’)!!!

 

       Ερώτησε κάποτε κάποιος έναν εμπνευσμένο γέροντα:
        «Δεν γινόμασθε ένοχοι, όταν δίνουμε ελεημοσύνη σε κακούς και σπάταλους ανθρώπους;».
        Και ο γέροντας απάντησε:

Ο ΑΝΕΝΔΕΗΣ ΕΙΝΑΙ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΕΤΟΣ ΥΨΙΠΕΤΗΣ!!

 

ΗΣΥΧΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ, ΗΡΕΜΙΑ!!

 

<<Όταν δεν είμασθε εμείς αιτία γιά τον θόρυβο που υπάρχει, δεν πειράζει, ο Θεός βλέπει. Αλλά, όταν εμείς είμασθε αιτία, τότε είναι κακό. Γιʹ αυτό πάντα πρέπει να προσέχουμε, να μην ενοχλούμε τους άλλους. Αν ένας δεν θέλει να προσευχηθή, τουλάχιστον να μη βάζει παράσιτα και στους άλλους. Αν καταλαβαίνατε την μεγάλη ζημιά που κάνετε στον άλλον που προσεύχεται, θα προσέχατε πάρα πολύ! Γιατί, αν κανείς δεν το νιώσει σαν μία ανάγκη προσωπική και σαν βοήθεια γιά το σύνολο, ώστε να το κάνη με την καρδιά του από αγάπη, και όχι αναγκαστικά ή σαν πειθαρχία, αυτό δεν θα έχει καλά αποτελέσματα. Όταν το κάνη με σφίξιμο, σαν μία πειθαρχία, και λέει, “τώρα πρέπει να περπατήσω έτσι, γιά να μην ενοχλήσω, τώρα πρέπει να μην περπατήσω ελεύθερα...”, είναι βάσανο! Σκοπός είναι να το κάνη με την καρδιά του, με χαρά, επειδή ο άλλος προσεύχεται, επικοινωνεί με τον Θεό!! Πόσο διαφέρει το ένα από το άλλο! Ό,τι κάνει κανείς με την καρδιά του, το χαίρεται και τον βοηθάει! Όταν το αισθανθή σαν ανάγκη να σεβασθή τον άλλον που προσεύχεται, αισθάνεται ένα δέος μετά! Και όταν κανείς σέβεται τον άλλον, τότε τον εαυτό του δεν τον υπολογίζει, γιατί δεν έχει φιλαυτία αλλά φιλότιμο.

Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ!!

 

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ!!

 

        << Ήμουν λαϊκός ακόμη, φοιτητής στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Λαμίας, το έτος 1986 με το όνομα Ιωάννης. Ανέβηκα στο Άγιον Όρος και επισκέφθηκα, μετά από ευλογία που είχα από τον Γέροντά μου Ιάκωβο, τον Γέροντα Παΐσιο, γιά να τον συμβουλευθώ, αν πρέπει να γίνω μοναχός ή όχι.
        Ο Γέροντας Ιάκωβος ευλαβείτο τον Γέροντα Παΐσιο και όταν πήγα, μου έδωσε, να του δώσω κάτι γιά ευλογία και πρόσθεσε:
        «Να πης στον Γέροντα Παΐσιο, όταν βγει στην Θεσσαλονίκη, ας έλθη να μας δει. Εγώ, Γιαννάκη μου, είναι δύσκολο να δω τον Γέροντα, γιατί πρέπει να περάσω βουνά, λαγκάδια, θάλασσα, που δεν το επιτρέπει η υγεία μου και εξ άλλου ο Γέροντας Παΐσιος είναι Άγιος, ενώ εγώ είμαι αμαρτωλός και ανάξιος».
        Επίσης μου έδωσε και 5.000 δραχμές να ανάψω κερί στο Εκκλησάκι του.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ, Η ΓΛΥΚΥΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΝ!!

 

ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ!

  

Ερώτηση: Πάτερ, δεν μπορώ να πείσω τον πατέρα μου να πηγαίνει στην Εκκλησία. Αν πεθάνει δίχως να κοινωνήσει, τί γίνεται;

Απάντηση: Καλό είναι να του δίνεις πνευματικά βιβλία να διαβάζει και να προσεύχεσαι γι᾿ αυτόν...

«ΧΑΙΡΕ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΤΗΣ ΕΥΑΣ Η ΛΥΤΡΩΣΙΣ» (εκ του Ακαθίστου Ύμνου)!!!

 

«ΤΗΝ ΦΑΣΑΡΙΑ, ΑΝ ΘΕΛΕΙ, ΤΗΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ»

 

<<Όταν δεν είμασθε εμείς αιτία γιά τον θόρυβο που υπάρχει, δεν πειράζει, ο Θεός βλέπει. Αλλά, όταν εμείς είμασθε αιτία, τότε είναι κακό. Γιʹ αυτό πάντα πρέπει να προσέχουμε, να μην ενοχλούμε τους άλλους. Αν ένας δεν θέλει να προσευχηθή, τουλάχιστον να μη βάζει παράσιτα και στους άλλους. Αν καταλαβαίνατε την μεγάλη ζημιά που κάνετε στον άλλον που προσεύχεται, θα προσέχατε πάρα πολύ! Γιατί, αν κανείς δεν το νιώσει σαν μία ανάγκη προσωπική και σαν βοήθεια γιά το σύνολο, ώστε να το κάνη με την καρδιά του από αγάπη, και όχι αναγκαστικά ή σαν πειθαρχία, αυτό δεν θα έχει καλά αποτελέσματα. Όταν το κάνη με σφίξιμο, σαν μία πειθαρχία, και λέει, “τώρα πρέπει να περπατήσω έτσι, γιά να μην ενοχλήσω, τώρα πρέπει να μην περπατήσω ελεύθερα...”, είναι βάσανο! Σκοπός είναι να το κάνη με την καρδιά του, με χαρά, επειδή ο άλλος προσεύχεται, επικοινωνεί με τον Θεό!! Πόσο διαφέρει το ένα από το άλλο! Ό,τι κάνει κανείς με την καρδιά του, το χαίρεται και τον βοηθάει! Όταν το αισθανθή σαν ανάγκη να σεβασθή τον άλλον που προσεύχεται, αισθάνεται ένα δέος μετά! Και όταν κανείς σέβεται τον άλλον, τον ίδιο τον εαυτό του σέβεται και τότε τον εαυτό του δεν τον υπολογίζει, γιατί δεν έχει φιλαυτία αλλά φιλότιμο.

Η ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΟΔΗΓΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ!!

Η ΗΣΥΧΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!!!

 

            <<Ο μοναχός, με όλα αυτά τα θορυβώδη μέσα, διώχνει τις προϋποθέσεις της προσευχής και της μοναχικής ζωής. Γιʹ αυτό, όσο γίνεται, να μη χρησιμοποιεί θορυβώδη μέσα. Αυτά που θεωρούν οι άνθρωποι σήμερα ευκολίες, στην ουσία δεν ωφελούν τον μοναχό στον σκοπό του! Δεν μπορεί να βρει ο μοναχός μέσα σε μία τέτοια κατάσταση, αυτό γιά το οποίο ξεκίνησε.

Η ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΜΕ ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΤΕΛΟΣ!!

 

ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΚΑI ΤA ΑΓΙΑ EΡΗΜΙΚΑ ΜΕΡΗ...

 

<<Το ανήσυχο κοσμικό πνεύμα της εποχής μας κατέστρεψε, δυστυχώς, με τον δήθεν πολιτισμό του, ακόμη και τα άγια ερημικά μέρη, που γαληνεύουν και αγιάζουν τις ψυχές. Ο ανήσυχος άνθρωπος δεν ησυχάζει ποτέ. Δεν άφησαν πουθενά τόπο ήσυχο. Ακόμη και τους Αγίους Τόπους τους έχουν χαλάσει τώρα... Όπως αναφέρεται και στον βίο της Ερημίτιδος Φωτεινής, στην έρημο, όπου είχε ασκητέψει, έκαναν μετά περίπτερα, καντίνες κ.τ.λ. … Μέσα στα ασκητήρια, όπου ασκήτεψαν τόσοι μοναχοί, τόσοι Άγιοι, πουλούσαν αναψυκτικά οι Άγγλοι… Πάει η έρημος… Σπίτια, ραδιόφωνα, μαγαζιά, ξενοδοχεία, αεροδρόμια… Έγινε αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: “Εκεί που κρεμούν τώρα τα παλληκάρια τα καρυοφίλια, θα έλθη καιρός που θα κρεμούν οι γύφτοι τα όργανα!”... Θέλω να πω, έτσι καταντήσαμε και εμείς, εκεί που ασκήτευαν, που είχαν τα κομποσχοίνια οι μοναχοί, τώρα έχουν ραδιόφωνα, αναψυκτικά... Ε, φαίνεται, μετά από λίγα χρόνια δεν θα χρειάζονται αυτά. Όπως δείχνουν τα πράγματα, γενικά, φαίνεται η ζωή πλησιάζει στο τέλος. Τελειώνει η ζωή, τελειώνει και αυτός ο κόσμος…

ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ, Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ!!

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΕΤ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ (1904-1983)!!

 

ΕΝΑ ΙΕΡΟΝ ΠΡΟΤΥΠΟΝ, ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ!!!

    Σήμερον, συμπληρώνονται τριανταοκτώ (38) χρόνια, από της εις Κύριον εκδημίας, της πολυσεβάστου γεροντίσσης Αλεξάνδρας, θείας κατά σάρκα, του αοιδίμου και πεφωτισμένου γ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου!
    Δι’ όσους Την εγνωρίσαμεν, αποτελούσε και αποτελεί ένα θαυμαστόν και μοναδικόν παράδειγμα, κατά Θεόν αφιερώσεως, αγάπης, προσφοράς και θυσίας!!
    Παρ’ ότι, εκ βρεφικής ηλικίας, έπασχε από πολιομυελίτιδα, η οποία Την είχε καταστήσει ανάπηρον «από την μέση και κάτω», εν τούτοις, ειργάζετο μέχρι και τον τελευταίον μήνα, προ της κοιμήσεώς Της, κυριολεκτικώς επί εικοσιτετραώρου βάσεως, υπηρετούσα τον ανεψιόν Της (τον γ. Επιφάνιον) και την πολυπληθή ευρυτέραν πνευματικήν οικογένειάν Του, η οποία συνέκειτο, από όλους σχεδόν τους εγκαταβιούντας εις την επί της οδού Μακεδονίας 24, εις τας Αθήνας, πολυκατοικίαν, αλλά και από όλους όσοι (επί καθημερινής βάσεως) είτε έφθαναν από την Επαρχίαν διά να διανυκτερεύσουν εις την πολυκατοικίαν (διά πνευματικούς ή άλλους λόγους), είτε επεσκέπτοντο τον Γέροντα, και πολλάς φοράς αριθμούντο εις αρκετάς δεκάδας ημερησίως!!
    Τα ανωτέρω, αποτελούν απλώς την αποτύπωσιν της Αληθείας, χωρίς καμμίαν δόσιν υπερβολής! Τα εβιώσαμε και οφείλομε να τα καταθέσωμεν, ως μικράν ένδειξιν ευγνωμοσύνης εις την μνήμην Της!!
    Το καθημερινόν πρόγραμμά Της, όσον και αν φαίνεται εις τους πολλούς ακατόρθωτον, παρέμενεν αμετάβλητον, τας δεκαετίας (και, εννοείται, τα έτη) που Την εζήσαμε, να υπηρετή, ως άγρυπνος φύλαξ και φρουρός, τον αείμνηστον Γέροντα και να «λειώνη», ως ολόφωτος λαμπάς, υπέρ αυτού και του πολυσημάντου έργου Του!!
    Εν περιλήψει, το πρόγραμμα αυτό είχε ως εξής:

AΛΛΟΙΩΣΑΝ ΤHΝ HΡΕΜΗ ΦΥΣΗ…

 

<<Τα περισσότερα μέσα που χρησιμοποιούν σήμερα οι άνθρωποι γιά την εξυπηρέτησή τους κάνουν θόρυβο. Αχ, την έχουν παλαβώσει με τους θορύβους την ήρεμη φύση! Την έχουν αλλοιώσει και με όλα τα σύγχρονα μέσα την έχουν καταστρέψει. Παληά τί γαλήνη υπήρχε! Πώς ο άνθρωπος αλλοιώνεται και αλλοιώνει, χωρίς να το καταλαβαίνει!

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ!!

 

ΜΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΨΥΧΗ ΘΥΜΑΤΑΙ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ.

«Σας γράφω γιά κάτι ανθρώπινο, αλλά νομίζω σημαντικό, που κάνουμε στην Ζάκυνθο τα μεσάνυκτα της Κυριακής της Τυρινής. Ακριβώς τα μεσάνυκτα, σημαίνει μόνο το καμπαναριό του Αγίου Διονυσίου και μόνο με την μεγαλύτερη καμπάνα, 50 φορές (!!), σηματοδοτώντας την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και τις ημέρες που έπονται μέχρι το Πάσχα!

ΣΩΣΤΟΣ ΓΟΝΕΥΣ, ΟΧΙ ΟΠΟΙΟΣ ΓΕΝΝΑ, ΑΛΛΑ ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΤΡΕΦΕΙ ΣΩΣΤΑ!!

 

Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΥΨΗΛΟΦΡΟΣΥΝΗΣ…

 

<< Μόνον οι ταπεινοί λογισμοί φέρνουν ταπείνωση και μόνο με την ταπείνωση φεύγει η υπερηφάνεια.

Μιά φορά, ένας ιεροκήρυκας μου είπε ότι, ετοίμασε ένα ωραίο κήρυγμα. Ανέβηκε στον άμβωνα και μιλούσε πολύ ωραία. Κάποια στιγμή, όμως, του πέρασε ένας υπερήφανος λογισμός και μπερδεύθηκε. Ξέσπασε τότε σε ένα νευρικό κλάμα και κατέβηκε από τον άμβωνα ντροπιασμένος. Ύστερα, γιά πολύ καιρό, δεν μπορούσε να ομιλήσει. Είχε αχρηστευθή…

ΠΙΣΤΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ!!!

 

ΛΟΓΟΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΨΥΧΗΣ!!

        Ο αοίδιμος μεγάλος Έλληνας και φλογερός Πατριώτης, Σαράντος Καργάκος, αναγνωρισμένος και σεβαστός από όλους, μέσα από την λιπαρή γνώση του και την όντως σοφή κρίση του, σ’ ένα λεπτό (!), αποστομώνει τους παραχαράκτες της Ιστορίας!!
        Η Αλήθεια, άλλωστε, δεν χρειάζεται σχοινοτενείς συλλογισμούς και φιλολογικούς στοχασμούς.
        Χρειάζεται ΨΥΧΗ και λίγα λόγια σταράτα και τρανταχτά!!
        Αξίζει όλοι να τον παρακολουθήσωμε, να διδαχθούμε και να εμπνευσθούμε!!
        Ένα λεπτό από τον χρόνο μας, και το αποτέλεσμα, θησαυρός πολύτιμος στην καρδιά μας!! 

 

ΓΛΥΚΥΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ!!

 

ΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙ ΤΗΣ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΣ!!

 

«Αυτοί που διακονούν αρρώστους και αναπήρους, με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους με την θυσία που κάνουν! Αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται!

Κάποτε, μιά γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της, πολύ θαυμαστά. Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή ήταν μιά απλή γυναίκα. Όταν μου είπε πώς είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, είδα ότι όλη της η ζωή, ήταν μία θυσία.

ΤΟ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ, ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΙΔΩΜΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ!!

 

    << Αν αφήνεις παράθυρο, θα μπει το φως. Αν όλα είναι κλειστά, από που θα μπει φως και ας είναι άφθονο έξω; Έτσι και εις τα πνευματικά. Άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστόν μας, παρακάλεσε Τον και Εκείνος θα βοηθήσει! Μη λες «ο Χριστός» αλλά «ο Χριστός μας».

   Το Ψαλτήρι καθημερινή τροφή. Να το αγαπάς πολύ και να το διαβάζεις. Έστω ένα ή δύο ψαλμούς την ημέρα. Και όταν έχεις λύπη, όταν έχεις πειρασμόν, διάβαζε με προσοχήν και αγάπην το Ψαλτήρι και θα νοιώθεις μεταβολή μέσα σου. Μη φοβηθής ποτέ, μόνον αγάπα τον Χριστό μας!!