Ο Ισαάκ Νεύτων, είχε φτιάξει σε μικρογραφία ένα ακριβές αντίγραφο του πλανητικού μας συστήματος. Στο κέντρο του βρισκόταν μιά μεγάλη χρυσή σφαίρα, που αντιπροσώπευε τον ήλιο και γύρω της περιστρέφονταν μικρότερες σφαίρες, που ήταν προσαρμοσμένες στις άκρες ράβδων και είχαν διάφορα μεγέθη. Αντιπροσώπευαν τον Ερμή, την Αφροδίτη, την Γη, τον Άρη και τους άλλους πλανήτες. Όλα αυτά ήταν συνδεδεμένα με οδοντωτούς τροχούς, και κάποιοι ιμάντες τα έκαναν να περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο αρμονικά.
Μιά μέρα, καθώς ο Νεύτων μελετούσε το κατασκεύασμα, ένας φίλος του, που δεν πίστευε στην Βιβλική εξήγηση της Δημιουργίας του Κόσμου, τον επισκέφθηκε. Καθώς είχε μείνει έκθαμβος με το κατασκεύασμα και παρακολουθώντας τον επιστήμονα, ο οποίος έκανε τα ουράνια σώματα να κινούνται γύρω από τις τροχιές τους, του είπε με θαυμασμό:
«Φίλε, Ισαάκ, τί υπέροχο κατασκεύασμα είναι αυτό! Ποιός το έφτιαξε;;;»
Χωρίς να τον κοιτάξει, ο Νεύτων είπε: «Κανένας!»
«Πώς κανένας;», απάντησε παραξενεμένος ο φίλος του.
«Όπως το άκουσες… Κανένας!», όλες οι τροχαλίες και οι ιμάντες και τα γρανάζια βρέθηκαν από μόνα τους, και ως εκ θαύματος, από δική τους τύχη, άρχισαν να περιστρέφονται στις καθορισμένες τροχιές τους και με τέλειο συγχρονισμό.
Ο άπιστος φίλος αντελήφθη τον υπαινιγμό και δεν ετόλμησε να πει τίποτε…
Εν συνεχεία, πρόσθεσε ο Ισαάκ Νεύτων: «Το να υποθέτεις πως κατασκευάσθηκε από μόνο του αυτό το δημιούργημα, ακούγεται πραγματικά ανόητο... Δεν συμφωνείς και εσύ φίλε μου;;; Αν αυτό, όμως, μόνο ένας ανόητος άνθρωπος μπορεί να το ειπή, τότε, πώς πρέπει να χαρακτηρίσουμε εκείνον που ισχυρίζεται ότι τα πάντα στο Σύμπαν έγιναν τυχαία;;;»…
