Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ γ.ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ:

  
    «Κάποτε, ένας ασκητής ο οποίος ασκήτευε στο βουνό του Σολομώντος, άκουσε ότι ο Άγιος Δημήτριος αναβλύζει άφθονο μύρο, από τον Τάφο Του.
    Δεν το πίστευε, και αναρωτιόταν:
    «Γιατί, ν’ αναβλύζει από τον Τάφο του Αγίου Δημητρίου μύρο και όχι από τους Τά­φους τόσων άλλων Μεγάλων και Ξακουστών Μαρτύ­ρων, που υπέ­φεραν φρικτότερα και σκληρότερα μαρτύ­ρια από τον Άγιο Δημή­τριο;».
    Μία νύκτα, αφού εδιάβασε ο α­σκη­τής την Ακολουθία του, έπεσε να ξεκουρασθή.
    Σε όνειρο, ευρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσα στο Ι.Ναό του Αγίου Δημητρίου και βλέπει μπροστά του έναν άνθρω­πο, που κρατούσε τα κλειδιά του Τάφου του Αγίου. Τότε, ταπεινά τον παρεκάλεσε:
    «Άνοιξε μου, σε παρακαλώ, να προσκυ­νήσω».
    Εκείνος του άνοιξε, και μπήκε μέσα στο κουβού­κλιο να προσ­κυνήσει. Ενώ προσκυνού­σε, παρατήρησε ότι όλος ο Τάφος ήταν βρε­γμέ­νος από μύρο και μοσχοβολούσε!
    Αμέσως, απευθύνεται στον φύλακα του Τάφου και του λέει:
    «Σε παρακαλώ, έλα να σκάψουμε εδώ, να ανακαλύψουμε από που προέρχεται όλο αυτό το μύρο».
    Ο φύλακας, έφερε σκα­πτικά εργαλεία και άρχισαν να σκάβουν. Ενώ έσκαβαν, ευρήκαν ένα μεγάλο μάρ­μαρο. Το σήκωσαν με πολύ κόπο. Αμέσως από κάτω εφάνηκε το Λείψανο του Αγίου, λαμπρό και ωραίο. Από τις πληγές του Αγίου, που άνοιξαν στο σώμα του οι λόγχες, ανέβλυζε άφθονο μύρο, ως ποταμός. Τόσο δε πολύ μύρο ξεπηδούσε, ώστε εβράχηκε και ο φύλακας του Τάφου! Τότε ο ασκητής εφοβήθηκε μήπως πνιγεί, μέσα στην άφθονα ρέουσα μυροβλυσία. Και από τον τρόμο του εφώναξε δυνατά:
    «Άγιε Δημήτριε, βοήθα με!».
    Με την φωνή αυτή ο ασκητής ξύπνησε και, ω του θαύματος! Βλέπει ότι ήταν μουσκεμένος, ολόκληρος, από μύρο!!
    «Πράγματι, Μέγας είναι ο Άγιος Δημή­τριος!» έλεγε και ξανάλεγε ο ασκητής, ευχαριστώντας τον Κύριο και τον Άγιο, γιά το θαύμα που έζησε!!!»