Ο «Γέρος του Μωριά», ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν πληροφορήθηκε ότι το απάνθρωπο συμβούλιο της Αντιβασιλείας ήταν έτοιμο, μέσα από κατευθυνόμενες «δικαστικές» διαδικασίες, να τον καταδικάσει σε θάνατο, σταυροκοπήθηκε και είπε:
«Κύριε ελέησον! Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου!».
Ύστερα βγάζει την ταμπακιέρα του, παίρνει μιά πρέζα ταμπάκο και αφού την ρούφηξε, πρόσφερε και σε όσους τον είχανε περιτριγυρίσει γυρεύοντας να τον παρηγορήσουν. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και οι συνήγοροι Βαλσαμάκης και Κλωνάρης.
«Αντίκρυσα», τους λέει, «τόσες φορές το θάνατο και δεν τον φοβήθηκα. Ούτε και τώρα τον φοβάμαι»!
Άλλοι αναστενάζουν, άλλοι βουρκώνουν, άλλοι κλαίνε με αναφιλητά. Μερικοί σκύβουν και ευλαβικά φιλάνε το δοξασμένο γέρικο χέρι του. Κάποιος απ' αυτούς, με πνιγμένη φωνή, του λέει:
«Άδικα σε σκοτώνουν, Στρατηγέ…».
«Γι' αυτό λυπάσαι; Καλλίτερα που με σκοτώνουν άδικα. Αλλοίμονο, αν με σκότωναν δίκαια…», απάντησε ο Κολοκοτρώνης!!
