Πτωχοί, ορφανά και χήρες, επισκέπτονταν την Μονή του Αββά Θεοδοσίου και έπαιρναν σιτάρι, και άλλες ευλογίες…
Αλλά συνέβη, γιά 3 συνεχόμενα έτη, η παραγωγή του σιταριού της Μονής να μην πηγαίνει καλά, με αποτέλεσμα, τα αποθέματα να μειωθούν επικίνδυνα. Οι Πατέρες της Μονής, παρακαλούσαν τον Ηγούμενο, να σταματήσει να δίδει πλέον ελεημοσύνη στους πτωχούς. Ο Ηγούμενος ήταν αρνητικός στην πρόταση των Πατέρων, μιάς και είχε πάρει εντολή από τον Όσιο Γέροντά του, να προσφέρει, πάντα, στους πτωχούς, σιτάρι.
Οι Πατέρες, όμως, ασκούσαν έντονη πίεση στον Ηγούμενο να σταματήσει την παροχή βοηθείας στους πτωχούς, με αποτέλεσμα, τελικά, ο Ηγούμενος να ενδώσει...
Έτσι, μία ημέρα, καθώς οι πτωχοί έξω από την Μονή περίμεναν την «καθιερωμένη βοήθεια», ο Ηγούμενος τους ανακοίνωσε με λύπη ότι, η Μονή δεν είναι σε θέση να τους δώσει σιτάρι. Οι πτωχοί έφυγαν από την Μονή, με άδεια χέρια.
Την άλλη μέρα, όταν ο αποθηκάριος επήγε και άνοιξε την σιταραποθήκη, είδε ότι το σιτάρι που είχε απομείνει, είχε βλαστήσει…! Αχρηστεύθηκε, και έτσι αναγκάσθηκαν να το πετάξουν…
Τότε, ο Ηγούμενος, συγκέντρωσε όλους τους Μοναχούς και τους είπε:
«Αυτά παθαίνει, όποιος κάνει παρακοή στον Γέροντά του και αποφεύγει να κάνει ελεημοσύνη, όταν μπορεί. Τώρα ούτε τους πτωχούς παρηγορήσαμε, αλλά ούτε και γιά εμάς, έμεινε σιτάρι! Διπλό κακό επάθαμε! Δύο φορές πονηρά ενεργήσαμε: Πρώτα εκάναμε ανυπακοή στον Όσιο Γέροντά μας (τον Άγιο Θεοδόσιο) και, εν συνεχεία, εχάσαμε την ελπίδα μας στον Θεόν και δεν εκάναμε ελεημοσύνη, στηριζόμενοι στο περιεχόμενο της αποθήκης μας και όχι στον Κύριον…».
Αλλά συνέβη, γιά 3 συνεχόμενα έτη, η παραγωγή του σιταριού της Μονής να μην πηγαίνει καλά, με αποτέλεσμα, τα αποθέματα να μειωθούν επικίνδυνα. Οι Πατέρες της Μονής, παρακαλούσαν τον Ηγούμενο, να σταματήσει να δίδει πλέον ελεημοσύνη στους πτωχούς. Ο Ηγούμενος ήταν αρνητικός στην πρόταση των Πατέρων, μιάς και είχε πάρει εντολή από τον Όσιο Γέροντά του, να προσφέρει, πάντα, στους πτωχούς, σιτάρι.
Οι Πατέρες, όμως, ασκούσαν έντονη πίεση στον Ηγούμενο να σταματήσει την παροχή βοηθείας στους πτωχούς, με αποτέλεσμα, τελικά, ο Ηγούμενος να ενδώσει...
Έτσι, μία ημέρα, καθώς οι πτωχοί έξω από την Μονή περίμεναν την «καθιερωμένη βοήθεια», ο Ηγούμενος τους ανακοίνωσε με λύπη ότι, η Μονή δεν είναι σε θέση να τους δώσει σιτάρι. Οι πτωχοί έφυγαν από την Μονή, με άδεια χέρια.
Την άλλη μέρα, όταν ο αποθηκάριος επήγε και άνοιξε την σιταραποθήκη, είδε ότι το σιτάρι που είχε απομείνει, είχε βλαστήσει…! Αχρηστεύθηκε, και έτσι αναγκάσθηκαν να το πετάξουν…
Τότε, ο Ηγούμενος, συγκέντρωσε όλους τους Μοναχούς και τους είπε:
«Αυτά παθαίνει, όποιος κάνει παρακοή στον Γέροντά του και αποφεύγει να κάνει ελεημοσύνη, όταν μπορεί. Τώρα ούτε τους πτωχούς παρηγορήσαμε, αλλά ούτε και γιά εμάς, έμεινε σιτάρι! Διπλό κακό επάθαμε! Δύο φορές πονηρά ενεργήσαμε: Πρώτα εκάναμε ανυπακοή στον Όσιο Γέροντά μας (τον Άγιο Θεοδόσιο) και, εν συνεχεία, εχάσαμε την ελπίδα μας στον Θεόν και δεν εκάναμε ελεημοσύνη, στηριζόμενοι στο περιεχόμενο της αποθήκης μας και όχι στον Κύριον…».
