<< Γιά να μην πάρω τους πολύ παληούς, παίρνω δυό-τρείς από εκείνους που αγωνισθήκανε γιά την ελευθερία της Ελλάδας, που όποτε μιλάνε γιά τη λευτεριά, μιλάνε και γιά τη Θρησκεία:
Ο Ρήγας Φεραίος λέγει:
«Να κάνουμε τον όρκο
απάνω στο Σταυρό»!
Ένας άλλος ποιητής γράφει:
«Γιά της Πατρίδας την ελευθερία,
γιά του Χριστού την πίστη την Αγία,
γι’ αυτά τα δύο πολεμώ,
μ᾿ αυτά να ζήσω επιθυμώ
κι αν δεν τα αποκτήσω,
τί μ᾿ ωφελεί να ζήσω;»!
Οι αγράμματοι ποιητές των βουνών, μέσα στα τραγούδια που κάνανε, και που δε θα τα φτιάξει ποτέ κανένας γραμματιζούμενος, μιλάνε κάθε τόσο γιά τη Θρησκεία μας, γιά το Χριστό, γιά την Παναγιά, γιά τους δώδεκα Αποστόλους, γιά τους Αγίους μας!
Πολλές παροιμίες και ρητά και λόγια που λέγει ο λαός μας, είναι παρμένα από τα γράμματα της Εκκλησίας!
Η Ρωμιοσύνη είναι ζυμωμένη με την Ορθοδοξία, γι’ αυτό Χριστιανός και Έλληνας ήτανε το ίδιο!
Από τότε που γινήκανε Χριστιανοί οι Έλληνες, πήρανε στα χέρια τους τη σημαία του Χριστού και την κάνανε σημαία δική τους: Πίστις και Πατρίς!
Ποτάμια ελληνικό αίμα χυθήκανε γιά την πίστη του Χριστού, από τα χρόνια του Νέρωνα και του Διοκλητιανού, έως τα 1838, που εμαρτύρησε ο Άγιος Γεώργιος ο εξ Ιωαννίνων!>>
Φώτης Κόντογλου
(1896-1965)
