Κάποιος αδελφός ερώτησε τον αββά Σιλουανό (τον παλαιό νηπτικό):
«Τί να κάνω, αββά; Πώς θα αποκτήσω την κατάνυξη; Πολύ ενοχλούμαι από την πνευματική αδράνεια, και τη νύστα... Και όταν σηκώνομαι από τον ύπνο, παλεύω πολύ, διότι δεν μπορώ να νικήσω τη νύστα, όταν προσπαθώ να μελετήσω τα Ιερά κείμενα...».
Και ο αββάς του αποκρίθηκε:
«Παιδί μου, όταν στέκεσαι προσευχόμενος, να ερευνά ο νους σου τη δύναμη του κάθε στίχου και να αναλογίζεσαι ότι ευρίσκεσαι μπροστά εις τον Θεόν, που γνωρίζει τις σκέψεις και τις επιθυμίες σου.
Όταν σηκωθής από τον ύπνο, πριν από όλα, να δοξάσεις
τον Θεόν, ύστερα να απαγγείλεις το Σύμβολο της Πίστεως και το «Πάτερ ημών» και μετά
άρχισε τον κανόνα σου, χωρίς βιασύνη, στενάζοντας και ενθυμούμενος τις αμαρτίες
σου…»!
Από το Γεροντικό του Σινά.
