<<Ο κόσμος θέλει να αμαρτάνει, και θέλει τον Θεόν Καλόν…
Αυτός να μας συγχωράει, και εμείς να αμαρτάνουμε…
Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε,
και Εκείνος να μας συγχωράει…
Να μας συγχωράει συνέχεια, και εμείς το βιολί μας…
Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν και γι’ αυτό ορμούν στην αμαρτία…
Όλο το κακό από εκεί ξεκινάει, από την απιστία…
Δεν πιστεύουν στην άλλη Ζωή, οπότε δεν υπολογίζουν τίποτε…
Γι’ αυτό και θέλουν να γλεντήσουν την ζωή τους…
Γι’ αυτό και επιδίδονται σε κάθε είδους αμαρτία…
Αδικούν, εγκαταλείπουν τα παιδιά τους…
Γίνονται φοβερά πράγματα και σοβαρές αμαρτίες…
Ενίοτε, ούτε καν οι Άγιοι Πατέρες έχουν προβλέψει τόσο επαίσχυντες αμαρτίες στους Ιερούς Κανόνες…
Αλλά, μη λησμονούμε ότι, γιά τα Σόδομα και τα Γόμορρα είχε πει ο Κύριος (ανθρωπομορφικά, δηλαδή, γιά να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι την τρομερή βαρύτητα των συγκεκριμένων αμαρτιών τους):
«Καταβὰς οὖν ὄψομαι, εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην πρός με συντελοῦνται, εἰ δὲ μή, ἵνα γνῶ»
(= Θα κατεβώ, λοιπόν, εκεί, δια να ίδω, εάν πράγματι αι αμαρτίαι των είναι όπως αι κραυγαί που ανέρχονται προς εμέ η όχι. Οπωσδήποτε θέλω να μάθω)
(Γένεσις ΙΗ΄21΄)!!!>>
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
