<<Μου έκανε εντύπωση, πώς ένας ταπεινός λογισμός, κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί!
Είχε έλθη στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το κτυπούν. Το λυπόμουν που το έβλεπα σε αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα βέβαια, αλλά τίποτε…
«Βρε ταλαίπωρε», λέω τότε στον εαυτόν μου, «βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατάκι δεν μπορείς να βοηθήσεις...»!
Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτόν μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήσει, αμέσως συνήλθε! Ήλθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες.
Τί δύναμη έχει η ταπείνωση!!
Γι’ αυτό λέει ο ψαλμός:
«Ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος» (Ψαλμ.ΡΛΕ’23’)!!!>>!!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994)
