<<Μία μητέρα, με επισκέφθηκε με κάτι νύχια μέχρι εκεί, σαν το γεράκι, βαμμένα κόκκινα, και μου λέει:
«Έχω το παιδί μου άρρωστο βαρειά. Να κάνεις προσευχή, πάτερ! Κάνω και εγώ προσευχή, αλλά...».
«Τί προσευχή κάνεις;» της λέω.
«Εσύ γρατζουνάς τον Χριστό με αυτά τα νύχια… Κόψε πρώτα τα νύχια, να γίνει καλά το παιδί. Γιά την υγεία του παιδιού σου, τουλάχιστον να κόψεις τα νύχια και να πετάξεις τις μπογιές».
«Να τα βάψω άσπρα, πάτερ;», μου λέει.
«Εγώ σου λέω να ξεβάψεις τα νύχια και να τα κόψεις. Να κάνεις μία θυσία γιά την υγεία του παιδιού σου. Τί είναι αυτά; Αν ήταν, ο Θεός θα σε έκανε με νύχια κόκκινα..!».
«Να τα βάψω άσπρα, πάτερ;», με ξαναρωτά.
«Άντε τώρα... Καλά θα πας και εσύ και το παιδί σου...», είπα από μέσα μου.
Τα παιδιά, περισσότερο τα κρυολογεί η μητέρα, με την συμπεριφορά και το ντύσιμό της, από οτιδήποτε άλλο…>>!!
