Είπε κάποιος προσκυνητής στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη:
«Γέροντα Παΐσιε, το σταυρουδάκι που μου δώσατε, το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες».
Και ο Άγιος απάντησε ως εξής:
«Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τί νομίζεις; Έχουμε μεγάλο Σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς!!! Διότι, ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους, δεν θέλησε να χρησιμοποιήση γιά τον Εαυτό Του την Θεϊκή Του Δύναμη! Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του Κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την Θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά!
Ο Καλός Θεός, οικονομάει γιά τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι γιά να βασανισθή, αλλά γιά να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό, γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε, τί θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό, σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρόμασθε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και “σύνταξη” και “εφάπαξ”. Ο Θεός, μας έχει εξασφαλισμένα “κτήματα” εκεί στον Ουρανό! Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μία δοκιμασία, δίνει αυτά τα “κτήματα” σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο!
Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, διότι, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιά την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες! Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα “τάλαντα”, από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός! Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε!
Μία ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός, είναι και καθαρός μισθός!!
Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε:
“Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν γιά την σωτηρία μου!”»!!
