Κάποιος άγιος ασκητής, ονειρεύθηκε την πορεία τής μέχρι τότε ζωής του. Διαπίστωσε ότι, σε όλη την πορεία του, υπήρχαν ξεκάθαρα τα χνάρια του Χριστού, δίπλα από τις δικές του πατημασιές! Τα ίχνη του Κυρίου ήταν ακριβώς δίπλα στα δικά του, εκτός από κάποια σημεία στα οποία διέκρινε μόνο ένα ζευγάρι από ίχνη. Παρατήρησε ακόμη ότι, αυτό συνέβαινε στις πιό δύσκολες και λυπημένες στιγμές της ζωής του.
Λυπήθηκε τότε, και ερώτησε τον Κύριο Ιησού Χριστό:
«Κύριε, είπες ότι θα βάδιζες μαζί μου σε όλο τον δρόμο, είδα όμως ότι στις δύσκολες ώρες της ζωής μου απουσίαζες, δεν βάδιζες δίπλα μου. Γιατί Κύριε με άφησες, όταν πραγματικά σε χρειαζόμουν;».
Και ο Κύριος απάντησε:
«Υιέ μου, σε αγαπώ και δεν θα σε άφηνα ποτέ μόνο σου. Στις στιγμές της δοκιμασίας και του πόνου σου, όταν έβλεπες πατημασιές ενός μόνο ανθρώπου, ήταν τότε, που σε έπαιρνα στην αγκαλιά μου!!!»!!!
