Ένας άνδρας είπε, κάποτε, την εξής ανοησία:
«Εγώ δεν φοβάμαι τον διάβολο».
Εάν έλεγε:
«Με την βοήθεια του Θεού δεν φοβάμαι τον διάβολο», κάτι πάει και έρχεται...
Και ακούσθε τί του έκανε ο διάβολος:
Αυτός είχε μία πολύ όμορφη γυναίκα, την οποία υπεραγαπούσε και της είχε πολλή εμπιστοσύνη. Μία ημέρα είχε φέρει έναν ασπριτζή, γιά να τους βάψει το σπίτι. Και ο διάβολος βρήκε την ευκαιρία και παρουσιάζεται στην γυναίκα του, με την μορφή της εξαδέλφης της, την οποία είχε πολλά χρόνια να δει. Πριν κτυπήσει την πόρτα ο διάβολος, βούτηξε τα χέρια του στον ασβέστη. Και μόλις βλέπει η γυναίκα του την εξαδέρφη της, αγκαλιάζονται και τότε ο διάβολος με τις δύο παλάμες του, αφήνει πίσω στην πλάτη της, δύο ίχνη από ασβέστη… Τα είπανε γιά λίγο και με κάποιο πρόσχημα (ο διάβολος) ότι είχε μιά δουλίτσα την οποία έπρεπε να διεκπεραιώσει, έφυγε με την υπόσχεση ότι θα ερχόταν αργότερα...
Στη συνέχεια, πάει ο διάβολος στο μαγαζί του ανδρός της και παρουσιάζεται ως συγγενής και του λέει:
«Έρχομαι, δυστυχώς, Νικολάκη να σε πικράνω… Θα σου πω μία αλήθεια και θα σου ζητήσω να πας γρήγορα στο σπίτι σου και να δεις τα αποτελέσματα τής γυναικός σου με τον ασπριτζή, αποτυπωμένα στην πλάτη της συζύγου σου...».
Ο άνδρας δεν επίστεψε τον συγγενή του, ωστόσο πήγε στο σπίτι του και βλέπει στην πλάτη της γυναίκας του να έχουν αποτυπωθή τα χέρια του ασπριτζή. Άντε τώρα εσύ, να βγάλεις από το μυαλό του άνδρα ότι, δεν αγκαλιάσθηκε η γυναίκα του με τον ασπριτζή...
Αυτός είναι, λοιπόν, ο διάβολος...
Δημήτριος Παναγόπουλος
Λαϊκός Ιεροκήρυξ (1916-1982)
