Ο Μέγας Αρσένιος (4ος-5ος αιώνας), ο αρνητής κάθε σωματικής απολαύσεως, είχε την συνήθεια να διηγείται στους πατέρες, ωφέλιμες ιστορίες και οπτασίες του, τις οποίες βέβαια, απέδιδε σε άλλα πρόσωπα, γιά ν’ αποφύγει ο ίδιος την κενοδοξία!
«Κάποτε», διηγήθηκε ο Άγιος, «ένας ηλικιωμένος μοναχός, ενώ καθόταν στο κελλί του, άκουσε Αγγελική φωνή να του λέει:
“Βγες έξω, να σου δείξω την αξία των έργων των ανθρώπων”.
- Βγήκε ο μοναχός και ακολούθησε τον Άγγελο σε κάποιο τόπο, όπου ένας άνθρωπος έκοβε ξύλα. Όταν τελείωσε, τα έδεσε και προσπάθησε να τα σηκώσει, αλλά δεν μπόρεσε. Άφησε τότε κάτω το δεμάτι, πρόσθεσε κι άλλα ξύλα και διαρκώς συνέχιζε να προσθέτει...
- Προχώρησαν πιό κάτω, και δείχνει ο Άγγελος στον μοναχό έναν άλλον άνθρωπο, που αντλούσε νερό από ένα πηγάδι με τρύπιο κουβά… Και όπως ήταν φυσικό, μέχρι ν’ ανεβάσει τον κουβά, το νερό χυνόταν όλο...
- Πιό πέρα, βλέπουν ένα μεγάλο Ναό. Εκεί, δύο καβαλάρηδες, κρατώντας οριζόντια ένα τεράστιο ξύλο, προσπαθούσαν να μπουν μέσα. Δεν τα κατάφερναν όμως, γιατί, ούτε από τα άλογα κατέβαιναν, ούτε καν έσκυβαν, αλλά ούτε και το ξύλο άφηναν…
“Άκουσε τώρα πως εξηγούνται αυτά”, του είπε ο Άγγελος:
“Οι καβαλάρηδες που βαστούσαν το ξύλο, συμβολίζουν όσους πιστεύουν, πως είναι δίκαιοι. Κι έτσι, γιά την υπερηφάνειά τους, μένουν έξω από τον Παράδεισο...
Εκείνος που έβγαζε νερό με το τρύπιο δοχείο, καλλιεργεί βέβαια τις αρετές, νηστεία, προσευχή, ελεημοσύνη, αλλά είναι ανθρωπάρεσκος. Κι επειδή του αρέσουν η επίδειξη κι ο έπαινος των ανθρώπων, γι’ αυτό δεν θα έχει καθόλου μισθό...
Εκείνος, τέλος, που δεν μπορούσε να σηκώσει τα ξύλα, συμβολίζει όλους όσους έχουν πολλές αμαρτίες, και αντί να τις αποβάλλουν με την μετάνοια, προσθέτουν και άλλες…”»!!
Πηγή: «Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων» Ι.Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός
