Πολλές φορές, κοιτάζοντας στο παρελθόν μπορούμε να ανακαλύψουμε λύσεις γιά τα σημερινά προβλήματά μας. Αναμοχλεύοντας και μελετώντας τις πρακτικές των προγόνων μας στα χωριά, αλλά ακόμα και των σημερινών κατοίκων στις επαρχιακές περιοχές, μπορούμε να βρούμε απαντήσεις (tips) σε πολλά προβλήματα βιωσιμότητας και αειφορίας!
Ακολουθούν τρία τέτοια απλά, αλλά χαρακτηριστικά παραδείγματα, από καθημερινές πρακτικές κάποιων προγόνων μας:
· Ο θείος Παναγιώτης (κάτοικος Χανίων), συνήθιζε να μαζεύει λάχανα στους αγρούς και στα βουνά. Συγκεκριμένα αναζητούσε μικρά ραδικάκια (πικρά μάλιστα). Όταν τα εύρισκε, τί έκανε; Τα μάζευε και τα καθάριζε στο ίδιο σημείο! Τα υπολείμματα των ριζών τα εναπέθετε πίσω στην γη! Έτσι γνώριζε ότι στο ίδιο σημείο μετά από 1-2 μήνες θα ξαναφύτρωναν πάλι τα γνωστά ραδικάκια του! Πλέον ο θείος είναι 82 ετών και δεν μαζεύει πιά ραδίκια… Παράλληλα γνωρίζουμε ότι, αυτού του είδους τα λαχανικά, είναι πλέον δυσεύρετα…
· Ο παππούς ο Δημήτρης (γεννηθείς το 1910 στην Λακωνία) ήταν ψαράς. Τότε υπήρχε πολύ ψάρι και ολόκληρα χωριά ζούσαν από την θάλασσα. Ειδικά στην Κατοχή η θάλασσα έδωσε τροφή σε πολύ κόσμο!! Ο παππούς λοιπόν αυτός, ψάρευε καθημερινά και έτσι έτρεφε την οικογένεια του, και όχι μόνο! Η ψαριά του όμως, πάντα περνούσε από έλεγχο! Ποτέ δεν κρατούσε μικρά ή αυγομένα ψάρια, που τα επέστρεφε στην θάλασσα, ζωντανά! Παράλληλα, όταν καθάριζε την ψάριά του, το έκανε στο ίδιο μέρος, ώστε τα υπολείμματα να γίνουν τροφή γιά τα άλλα ψάρια! Τέλος, σπάνια ψάρευε στο ίδιο σημείο, αλλά σχεδόν πάντα άλλαζε πόστο, με σκοπό να μην γίνει «υπεραλίευση» σε συγκεκριμένες τοποθεσίες!! Πλέον, στις συγκεκριμένες περιοχές τα ψάρια είναι λιγοστά, επειδή η αλίευση δεν σταματά ούτε στα μικρά, αλλά ούτε στα αυγομένα ψάρια…
· Η γιαγιά Ευγενία, όταν έπινε το απογευματινό καφεδάκι της, το κατακάθι το τοποθετούσε, ως λίπασμα στα λαχανικά και στα λουλούδια της! Το ίδιο έκανε και με τα τσόφλια των αυγών! Πλέον, δυστυχώς, δεν συνηθίζονται τέτοιες πρακτικές… Εξ άλλου δύσκολα θα βρεις λουλούδια σε μπαλκόνια και αυλές…
"Δρομοκήρυξ"
