Κάποτε, ο Ρώσος ηγούμενος Γαβριήλ, έδωσε ελεημοσύνη τα τρία τελευταία ρούβλια του Μοναστηριού, σε κάποιο άλλο πτωχό γειτονικό Μοναστηράκι.
Τότε, ο οικονόμος της Μονής, ο π. Ιωσήφ, δυσανασχέτησε με την κίνηση του ηγουμένου, να προσφέρει όλα τα χρήματα του ταμείου της Μονής.
Ο ηγούμενος κατάλαβε την δυσαρέσκεια του αδελφού και θέλοντας να τον καθησυχάσει, του είπε:
«Μη γογγύζεις, αδελφέ μου, να σκέπτεσαι πως ο Κύριος, θα μας τα επιστρέψει διπλά!»!
Και αυτό ακριβώς έγινε!
Κάποιος έμπορος από το Καζάν επισκέφθηκε τον γέροντα Γαβριήλ, την ίδια ημέρα μάλιστα, γιά να τον συμβουλευθή γιά κάποιο θέμα του, και την ώρα που έφευγε, άφησε έξι ρούβλια στην Μονή! Ο ηγούμενος τότε, φώναξε τον π. Ιωσήφ, και του έδειξε τα έξι ρούβλια, λέγοντάς του:
«Δεν σου είπα πως ο Κύριος θα μας τα στείλει διπλάσια;; Ορίστε λοιπόν τα έξι ρούβλια!!»!
Ο π. Ιωσήφ ικανοποιήθηκε από αυτήν την εξέλιξη. Το ένα ρούβλι το χρησιμοποίησε γιά να αγοράσουν τα απαραίτητα και τα υπόλοιπα πέντε τα άφησε στο ταμείο της Μονής, μέχρι που ο ηγούμενος, γιά άλλη μία φορά, πρόσφερε όλο το ταμείο, σε κάποιον πτωχό.
Όταν το ανακάλυψε αυτό, ο π. Ιωσήφ, δυσανασχέτησε ακόμα πιο πολύ από την προηγούμενη φορά... Τότε, ο σοφός γέροντας Γαβριήλ, του είπε:
«Πίστεψέ με, δεν θα μας εγκαταλείψει ο Κύριος!
Θα μας τα ξαναδώσει πίσω διπλάσια!»!
Την άλλη ημέρα έφεραν το ταχυδρομείο.
Ανάμεσα στα γράμματα, ήταν και μία επιταγή γιά δέκα ρούβλια! Έτσι ο π. Ιωσήφ πίστεψε πιά, ότι ο Κύριος δεν ξεχνάει τους δούλους Του! Από τότε μάλιστα, εκείνος ήταν που παρακινούσε τον ηγούμενο να δίνει τα χρήματα της Μονής γιά ελεημοσύνη, και του έλεγε:
«Δεν είναι τίποτε γέροντα, δώστε, δώστε... Ο Κύριος θα μας τα αποδώσει διπλάσια!»!
Οι προσδοκίες του π. Ιωσήφ, όμως δεν έβγαιναν πάντα αληθινές και ο γέρων Γαβριήλ εξηγούσε στον προβληματισμένο οικονόμο:
«Αδελφέ, ίσως δεν δίνουμε τα χρήματα γιά τον σωστό σκοπό, την ελεημοσύνη δηλαδή, αλλά ο σκοπός μας τελικά είναι να διπλασιάσουμε τα χρήματά μας... Ο Κύριος, όμως, που βλέπει τις καρδιές μας, δεν ευλογεί τέτοιες υστερόβουλες ενέργειες…»!!
