Ανώτερος δικαστικός, γνωστός από πολλά χρόνια του Γέροντος, μου διηγήθηκε το εξής:
Ένας Ορθόδοξος, επηρεασμένος αρκετά από τον Οικουμενισμό, είπε στον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:
«Πάτερ μου, εμείς οι Ορθόδοξοι καλό είναι να χαμηλώνουμε λίγο τον τόνο μας. Να μη λέμε ό,τι θέλουμε. Ότι τάχα εμείς δεν αλλάξαμε τίποτε στην Εκκλησία, ότι διατηρούμε γνήσια την αρχαία παράδοση και ότι μόνο οι ετερόδοξοι έχουν αλλάξει. Έχουν αλλάξει πιο πολλά, από εμάς, δεν λέω. Αλλά και εμείς έχουμε αλλάξει...».
«Τί πράγμα έχουμε αλλάξει;», λέγει ο Γέροντας.
«Ε, πώς δεν έχουμε;» επέμενε ο άλλος.
«Είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία όπως ήταν η Εκκλησία στην εποχή των Αποστόλων; Η αρχαία παράδοση έχει υποστή αλλοιώσεις και στην Ορθόδοξη Εκκλησία».
«Όχι γενικότητες και αοριστίες», παρατήρησε ο Γέροντας και πρόσθεσε:
«Συγκεκριμένα πράγματα. Πες ένα θεσμό στον οποίο έχει αλλοιώσει την αρχαία παράδοση η Ορθόδοξη Εκκλησία, γιά να δούμε αν πράγματι πρόκειται γιά αλλοίωση ή όχι».
«Να σας πω ένα. Η εξομολόγηση στην Αποστολική εποχή ήταν δημόσια, ενώ σήμερα, την κάνουμε ιδιωτικώς ο καθένας μόνος του στον Πνευματικό του», απαντά εκείνος.
«Και το λες εσύ αυτό αλλοίωση; Αντιπαρέρχομαι το ζήτημα αν στην αρχαία Εκκλησία υπήρχε αποκλειστικώς και μόνον δημόσια εξομολόγηση και ποτέ ιδιωτική. Πες μου με ποιά πράξη της, η Ορθόδοξος Εκκλησία, με ποιό κανόνα ή έστω απόφαση ακόμα και τοπικής Συνόδου απηγόρευσε τη δημόσια εξομολόγηση και επέβαλε την ιδιωτική», είπε ο διακριτικός και σοφός πατέρας.
«Δεν τα ξέρω, πάτερ μου, εγώ αυτά. Αυτό που ο καθένας διαπιστώνει είναι ότι, η δημόσια εξομολόγηση έχει καταργηθή γενικώς και στην Ορθόδοξη Εκκλησία».
«Άκουσε, αγαπητέ μου, άλλα πράγματα ουσιαστικότερα να βρης να πης, τα οποία κατά τη γνώμη σου τα αλλοίωσε η Ορθόδοξος Εκκλησία. Η ιδιωτική εξομολόγησις δεν επεβλήθη ως κανών απαράβατος. Επεκράτησε πρωτίστως, διότι οι εξομολογούμενοι, πλην ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων, δεν θα εδέχοντο να πουν τις αμαρτίες τους εις επήκοον πάντων. Τις λένε κατ’ ιδίαν στον πνευματικό τους πατέρα και παίρνουν την άφεση. Αν θέλεις εσύ να εξομολογηθής δημοσίως, ουδέν πρόβλημα. Την προσεχή Κυριακή έλα αν θέλεις να με βρης στο Ιερό. Λίγο πριν το “Μετά φόβου Θεού....”, θα φορέσω το πετραχήλι και θα βγω στην Ωραία Πύλη και θα πω στο Εκκλησίασμα: “Σήμερα, αγαπητοί μου, θα αναβιώσει ενώπιόν σας μία αρχαία πράξις της Εκκλησίας: Η δημοσία εξομολόγησις. Ένας αδελφός μας θα εξομολογηθή ενώπιον σας τις αμαρτίες του. Σας καλώ να προσευχηθήτε στον Θεό να δεχθή την εξομολόγησή του και να τον συγχωρήση και αυτόν και όλους μας”. Τότε εσύ θα έλθης μπροστά, θα πης τις αμαρτίες σου δυνατά, να τις ακούσουν όλοι και εγώ θα σου διαβάσω την συγχωρητική ευχή.
Δεν υπάρχει πρόβλημα.
Να σε περιμένω;»
«Ξέρετε, πάτερ μου, αυτή την Κυριακή θα είμαι εκτός Αθηνών…», ήταν η απάντηση.
Πηγή κειμένου: Περιοδικό «Ορθόδοξη Μαρτυρία». Αναμνήσεις από τον Μακαριστό πνευματικό μου π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο (Ευαγόρας Ιακώβου).
