«Ο Θεός, πάντοτε επιτρέπει να δοκιμασθή ο άνθρωπος, όσο αντέχει, αλλά προστίθενται και οι κοροϊδίες των ανθρώπων, οπότε κάμπτεται η ψυχή από το επί πλέον βάρος και γογγύζει.
Τους τρελλούς, οι άνθρωποι τους αποτρελλαίνουν...
Στην αρχή, η τρέλλα οικονομιέται. Παληά, δεν υπήρχαν ψυχιατρεία και, αν ήταν κανείς τρελλός, τον έκλειναν σε κάποιο δωμάτιο με σιδεριές…
Ήταν μία, Περιστέρω την έλεγαν, που την είχαν κλεισμένη στο σπίτι... Τα παιδιά την πετροβολούσαν και την κορόϊδευαν... Αγρίευε η φουκαριάρα, έπιανε τις σιδεριές, φώναζε και ό,τι έβρισκε μπροστά της το πετούσε έξω… Στην άλλη ζωή, όμως, θα δης η Περιστέρω, να ξεπερνάη πολλές γνωστικές!!
Θυμάμαι και μία άλλη περίπτωση:
Ήταν μία οικογένεια, που η μεγάλη κόρη τους ήταν λίγο λειψή, αλλά είχε πολλή καλωσύνη. Ήταν σαράντα ετών, αλλά ήταν σαν πέντε... Τί σκηνές της έκαναν μικροί-μεγάλοι…;;; Μιά φορά, την άφησαν οι γονείς της να μαγειρέψη κι εκείνοι πήγαν στο χωράφι. Θα ερχόταν ο αδελφός της από το χωράφι, γιά να φέρη τα καλαμπόκια, και θα έπαιρνε το φαγητό, να το πάη στο χωράφι, να φάνε οι γονείς τους και οι εργάτες. Μάζεψε, λοιπόν, η καϋμένη, από τον κήπο κολοκυθάκια, μελιτζάνες, φασολάκια και τα είχε έτοιμα να τα μαγειρέψη. Πάει η μικρότερη αδελφή της, που ήταν σωστός πειρασμός, τραβάει τον γάϊδαρο από το αυτί και τον βάζει και τα τρώει όλα… Άντε μετά η καϋμένη να πάη να μαζέψη άλλα... Και δεν είπε τίποτε! Μέχρι να τα ετοιμάση ξανά, ήλθε ο αδελφός της, και αυτή μόλις τότε έβαζε το φαγητό στην φωτιά. Ξεφόρτωσε τα ζώα και, όταν είδε ότι δεν ήταν έτοιμο το φαγητό, της έδωσε ένα γερό ξύλο… Τί ταλαιπωρία περνούσε κάθε μέρα… Η μάνα της η φουκαριάρα παρακαλούσε να πεθάνη πρώτα η κόρη της και μετά αυτή, διότι σκεφτόταν, ποιός θα την φρόντιζε. Και πράγματι, πέθανε πρώτα η κόρη και ύστερα η μάνα!
Πάντως, αυτοί που δεν είναι καλά στο μυαλό, είναι καλλίτερα από πολλούς άλλους! Έχουν το ακαταλόγιστο και χωρίς εξετάσεις περνούν στην άλλη Ζωή!!»!!!
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή.
