<<Πηγαίνοντας μία Κυριακή στην Εκκλησία της Σκήτης, ο Αββάς Μακάριος, που είχε χάρισμα από τον Θεόν να διακρίνει με τα μάτια της ψυχής, όσα οι άλλοι δεν έβλεπαν με τα σωματικά τους μάτια, είδε την καλύβη κάποιου μοναχού, τριγυρισμένη από πονηρά πνεύματα. Πολλά είχαν τη μορφή κακών παιδιών, που έκαναν κάθε λογής αταξία. Άλλα έμοιαζαν με άσεμνες γυναίκες που χόρευαν, πηδούσαν και έκαναν διάφορα ανόητα καμώματα...
Συλλογίσθηκε τότε, ο Όσιος, ότι ο αδελφός έχει κυριευθή από αμέλεια και έτσι βρήκαν τόσο θάρρος μαζί του οι δαίμονες...
Μόλις τελείωσε η Θεία Λειτουργία, πήγε και κτύπησε την πόρτα του μοναχού και του είπε:
«Αδελφέ μου, ήλθα να σου ζητήσω μία χάρι».
«Μετά χαράς, Αββά, αν περνά από το χέρι μου», απάντησε ο μοναχός.
«Ευρίσκομαι σε μεγάλη στενοχώρια και θέλω να προσευχηθής γιά μένα στον Κύριο να με ανακουφίση».
Απόρησε ο αδελφός, ακούγοντας τον Γέροντα να μιλά έτσι, και του λέει:
«Δεν είμαι άξιος, Αββά, να προσεύχωμαι εγώ γιά σένα».
«Δεν φεύγω από εδώ», επέμενε ο Όσιος Μακάριος, «αν δεν μου δώσεις υπόσχεσι πως θα κάνεις κάθε βράδυ μία προσευχή γιά μένα».
Έτσι τον "ανάγκασε" να υποσχεθή.
Το ίδιο βράδυ κιόλας, προσευχήθηκε γιά τον Αββά Μακάριο.
Ύστερα συλλογίσθηκε:
«Παρακάλεσες, ταλαίπωρε, γιά ένα τέτοιον Άγιο και γιά τον εαυτό σου δεν ζήτησες τίποτε…!!!».
Έτσι πρόσθεσε άλλη μιά προσευχή γιά τον εαυτό του. Το ίδιο έκανε και το άλλο βράδυ και το επόμενο! Ώσπου συνήθισε να λέει δύο προσευχές την ημέρα, γιά όλη την εβδομάδα.
Την Κυριακή, πέρασε πάλι έξω από την καλύβη του ο Όσιος. Οι δαίμονες ευρίσκονταν εκεί, αλλά φαίνονταν δυσαρεστημένοι. Κατάλαβε αμέσως πως η προσευχή του αδελφού είχε αρχίσει να ενεργή αποτελεσματικά! Μπήκε μέσα και τον παρεκάλεσε να προσθέση άλλη μία προσευχή γιά χάρι του. Εκείνος δέχθηκε με προθυμία! Κοντά στις δύο προσευχές που έκανε τώρα γιά τον Γέροντα, πρόσθεσε δύο ακόμη γιά τον εαυτό του!
Πέρασε έτσι, άλλη μία εβδομάδα.
Όταν πήγε την Κυριακή να τον δη ο Όσιος, ευρήκε τους δαίμονες αμίλητους και σκυθρωπούς. Ευχαρίστησε τον Θεόν και παρακάλεσε τον αδελφό να προσθέση και τρίτη προσευχή γιά χάρι του!
«Βλέπω μεγάλη ωφέλεια από τις προσευχές σου, αδελφέ!» του είπε, γιά να τον ενθαρρύνη.
Τώρα, ο πρώην αμελής μοναχός, προσευχόταν το μεγαλύτερο μέρος της νύκτας, διότι κοντά στις τρεις προσευχές, που έλεγε γιά τον Όσιο, πρόσθεσε άλλες τρεις γιά τον εαυτό του!
Την Κυριακή
πηγαίνοντας πάλι στην Εκκλησία ο Αββάς Μακάριος, δέχθηκε την επίθεσι των
πονηρών πνευμάτων... Τον απειλούσαν και τον έβριζαν, διότι έγινε αφορμή να
διορθωθή ο μοναχός και να φύγουν από την καλύβη του. Ο Όσιος έπεσε στα γόνατα
και με την προσευχή του δεν επέτρεπε στους δαίμονες να τον πλησιάσουν! Παράλληλα,
ο Άγιος γέροντας ευχαρίστησε με την καρδιά του τον Κύριον, γιά τη μεταβολή του
αδελφού!>>!!!
