Ερώτησε κάποιος τον γ. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:
«Γέροντα, σκοπός του Χριστιανισμού είναι να γίνουν οι άνθρωποι ενάρετοι;
Διότι εναρέτους μπορούμε να βρούμε και εκτός του Χριστιανισμού».
Και ο σοφός και άγιος γέροντας απήντησε:
«Σκοπός του Χριστιανισμού είναι οι άνθρωποι να γίνουν όμοιοι με τον Θεόν, να γίνουν θεοί κατά χάριν, να λάβουν το Πνεύμα το Άγιον!
Αλλά αυτό γίνεται, διά της ασκήσεως των αρετών!
Οι αρετές δεν είναι ο σκοπός, δεν είναι το απώτατον τέρμα. Είναι το μέσο διά του οποίου θα φθάσωμε εις την Θέωσι»!!!
Και ερώτησε πάλι τον γέροντα:
Και Αυτός απήντησε:
«Ασφαλώς γίνεται!
Ο άνθρωπος που έχει τη Χάριν Του Θεού! Ακτινοβολεί ολόκληρος! Και η ζωή του όλη! Και ο πόλεμος προς την αμαρτία είναι ευκολώτερος και οι αρετές καλλιεργούνται πολύ περισσότερο, μέσα του! Όλα αυτά όχι μόνο από εμάς γίνονται αντιληπτά, αλλά και από τους πέριξ. Εμείς βέβαια θα έχωμε πολύ χαμηλή ιδέα γιά τον εαυτό μας. Δεν θα πιστεύωμε ποτέ, ότι κάτι πετύχαμε. Εμείς θα λέμε αυτό το οποίο έλεγε ο Απόστολος Παύλος: Ότι είμεθα, δηλαδή, οι πρώτοι των αμαρτωλών (πρβλ. Α΄Τιμ. Α΄15΄)!!!
Αλλά και στο περιβάλλον μας γίνεται αντιληπτό ότι ζει ο Χριστός μέσα μας!
Και θα υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες και εμείς θα βλέπουμε την Χάριν και την ευλογίαν Του Θεού μέσα μας! Αλλά πάντοτε να ταπεινοφρονούμε και να μην υπερηφανευώμεθα, διότι είναι εύκολο να μας εγκαταλείψη η Χάρις Του Θεού, γιά να ταπεινωθούμε, εάν μας καταλάβη η έπαρσις.
Η έπαρσις, ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, είναι το μέγιστον των αμαρτημάτων»!!!
Πηγή: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ», Εκδ. Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Σταμάτα 2019, σελ. 171.
