Ο Όσιος
Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης, του οποίου την μνήμη τιμούμε στις 11 Ιανουαρίου,
γεννήθηκε στην Καππαδοκία, στο χωριό Μωγαρισσός, τον 5ον μ.Χ. αιώνα. Οι γονείς
του, Προαιρέσιος και Ευλογία, του έδωσαν χριστιανική ανατροφή και παιδεία.
Σε νεαρή ηλικία
επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους, πέρασε από τον περίφημο τότε Όσιο Συμεών τον Στυλίτη
και πήρε την ευχή και τις νουθεσίες του.
Λίγο καιρό αργότερα αποσύρθηκε σ' ένα παλαιό, ερημικό κελί, όπου επιδόθηκε στην άσκηση της προσευχής, των δακρύων, της νηστείας και της αγάπης. Η φήμη της αγιότητάς του, όμως, σύντομα εξαπλώθηκε στην γύρω περιοχή, με αποτέλεσμα το ερημικό κελί του να μετατραπεί σε κοινόβιο ανθρώπων «συνηγμένων επί το αυτό».
Μιά ημέρα τους έλειψαν οι τροφές. Οι ασκητές δεν είχαν ούτε άρτο για την Θεία Προσκομιδή. Άρχισαν τότε να λυπούνται και να αδημονούν. Ο Όσιος Θεοδόσιος τους παρηγορούσε λέγοντάς τους να μην ανησυχούν, γιατί ο Θεός, που τρέφει τα κοράκια και όλα τα άλλα ζώα, πτηνά και ερπετά, θα τους βοηθήσει, όπως έκανε και άλλες φορές.
Πραγματικά σε λίγο είδαν μακριά στον δρόμο κάποιον άνθρωπο να οδηγεί ένα άλογο φορτωμένο με τρόφιμα. Το ζώο, μόλις αντίκρυσε το Μοναστήρι, σταμάτησε και δεν ήθελε να πάει εκεί που το οδηγούσε ο αφέντης του. Εκείνος άφησε τα ηνία από τα χέρια του και το ζώο πήγε κατ' ευθείαν στο κελί του Οσίου. Σε λίγο κατέφθασε και ο αφέντης του και διαπίστωσε, πως οι μοναχοί δεν είχαν εντελώς τίποτα να φάνε. Θαύμασε τότε την φιλανθρωπία του Θεού και κατάλαβε ότι η απείθεια του ζώου δεν ήταν τυχαία.
Λίγο καιρό αργότερα αποσύρθηκε σ' ένα παλαιό, ερημικό κελί, όπου επιδόθηκε στην άσκηση της προσευχής, των δακρύων, της νηστείας και της αγάπης. Η φήμη της αγιότητάς του, όμως, σύντομα εξαπλώθηκε στην γύρω περιοχή, με αποτέλεσμα το ερημικό κελί του να μετατραπεί σε κοινόβιο ανθρώπων «συνηγμένων επί το αυτό».
Μιά ημέρα τους έλειψαν οι τροφές. Οι ασκητές δεν είχαν ούτε άρτο για την Θεία Προσκομιδή. Άρχισαν τότε να λυπούνται και να αδημονούν. Ο Όσιος Θεοδόσιος τους παρηγορούσε λέγοντάς τους να μην ανησυχούν, γιατί ο Θεός, που τρέφει τα κοράκια και όλα τα άλλα ζώα, πτηνά και ερπετά, θα τους βοηθήσει, όπως έκανε και άλλες φορές.
Πραγματικά σε λίγο είδαν μακριά στον δρόμο κάποιον άνθρωπο να οδηγεί ένα άλογο φορτωμένο με τρόφιμα. Το ζώο, μόλις αντίκρυσε το Μοναστήρι, σταμάτησε και δεν ήθελε να πάει εκεί που το οδηγούσε ο αφέντης του. Εκείνος άφησε τα ηνία από τα χέρια του και το ζώο πήγε κατ' ευθείαν στο κελί του Οσίου. Σε λίγο κατέφθασε και ο αφέντης του και διαπίστωσε, πως οι μοναχοί δεν είχαν εντελώς τίποτα να φάνε. Θαύμασε τότε την φιλανθρωπία του Θεού και κατάλαβε ότι η απείθεια του ζώου δεν ήταν τυχαία.
Αδελφοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Πηγή: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των
Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις "Ο Αγιος
Στέφανος"
