Τον 17ο αιώνα, καθώς σημειώνουν ξένοι περιηγητές, η
Νέα Μονή της Χίου αριθμούσε 100 έως και 150 μοναχούς, και έμοιαζε με μικρή
πόλη. Ανάλογος ήταν και ο αριθμός των υποζυγίων για τη μεταφορά των πολλών
εισοδημάτων.
Κάποτε, ένας προσκυνητής από τη Μυτιλήνη, παρέδωσε
στον βουρδουνάρη (επιστάτη των ζώων) της Νέας Μονής, ένα φορτίο λάδι για το Μοναστήρι.
Ο βουρδουνάρης φόρτωσε ένα μουλάρι και ξεκίνησε.
Όταν έφτασαν στο εκκλησάκι του αγίου Φανουρίου, σε
μια κακοτοπιά, το ζώο παραπάτησε και γκρεμίστηκε στο βάραθρο μέχρι το ποτάμι. Ο
βουρδουνάρης, βέβαιος πως σκοτώθηκε, δεν ασχολήθηκε περισσότερο μαζί του.
Διηγήθηκε όμως στους μοναχούς το θλιβερό επεισόδιο.
Δεν πέρασε πολλή ώρα κι ακούστηκαν στην πύλη της Μονής
χτυπήματα και χλιμιντρίσματα. Τρέχει ο πορτάρης ν’ ανοίξει και αντικρίζει το
μουλάρι που είχε γκρεμισθή. Το πιο θαυμαστό ήταν, πως είχε φορτωμένα στην πλάτη
τα δοχεία με το λάδι ακέραια. Ο πορτάρης το έβαλε μέσα και το ξεφόρτωσε. Τότε
όμως συνέβη το εξής παράδοξο: Το ζώο έπεσε αμέσως στη γη νεκρό. Είχε εκπληρώσει
την αποστολή του.
Πηγή: Βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας». Της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.
